Javad Yassari

ژاله جان مرسی! دال بده

تمام شب آن جا
میان سینه’ من
کسی ز نومیدی
نفس نفس می زد
کسی به پا می خاست
کسی تو را می خواست
دو دست سر او را
دوباره پس می زد

برای گل روی نازی خانوم

زن زیبائی آمد لب حوض
آب را گل نکنیم
روی زیبا دو برابر شده است

And ... for sweet Jaleh!

hoping that Jahanshah won't see this and un-embed me.... (and I can actually sing all of that song!)

ژاله جان، یک حرف جدید... ز بده

به به. بهتره برم اون سی دی را پیدا کنم و من هم به حال تو بپیوندم!

دلم رمیده’ لولی وشیست شور انگیز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز
فدای پیرهن چاک ماهرویان باد
هزار جامه’ تقوی و خرقه’ پرهیز

نازی جان، از همون سی‌ دی

ای عاشقان‌ای عاشقان پیمانه‌ها پر خون کنید

وز خون دل چون لاله‌ها رخساره‌ها گلگون کنید

ژاله جان سلام!

ژاله، من عاشق آن تصنیف شجریان هستم! همیشه به آن گوش می کنم و کیف می کنم. مرسی عزیزم. این هم از موش و گربه’ عبید زاکانی، حالا الف بده!

رهبر دیگ و چمچمه و کاسه
مشرف صحن و سفره’ نانا
از غریوش به وقت غریدن
موش بیچاره شد هراسانا
هر کجا بو به خوردنی بردی
بر بودی زخام و بریانا

ببیخشید نازی جان

داشتم این شعر شجریان را گوش می‌کردم، بسیار بجا! اینم د

دلا خون شو و خون ببار

بر کوه و دشت و هامون ببار

به سرخی لبای سرخ یار

به یاد عاشقای این دیار

ببار‌ای بارون ببار

با دلم گریه کن خون ببار

در شبای تیره چون زلف یار

بهر لیلی چو مجنون ببار

ببار‌ای ابر بهاری ببار

با دلم به هوای زلف یار

داد و بیداد از این روزگار

ماه رو دادند به شبهای تار

ژاله، ژاله دال بده

یارب اندر کنف سایه’ آن سرو بلند
گر من سوخته یکدم بنشینم چه شود

Sorry Jaleh jan

I's disturb by a phone call. I am still on the phone....Can I come back later? I'm sorry........

سوری جر نزن ی بده!

تازه دوتا ی می‌خوام!

Bravo! very great...

می شوم مدهوش
بازهم آرام و بی تشویش
می خورد بر سنگفرش کوچه های شهر
ضربه سم ستور باد پیمایش
می درخشد شعله خورشید
بر فراز تاج زیبایش
می کشم همراه او زین شهر غمگین رخت
مردمان با دیده حیران
زیر لب آهسته میگویند
دختر خوشبخت

Tricky Souri!

قلم بر بیدلان گفتی‌ نخواهم راند و هم راندی

جفا بر عاشقان گفتی‌ نخواهم کرد و هم کردی

see you later!

منم‌ای نگار و چشمی که در انتظار رویت

همه شب نخفت مسکین و بخفت مرغ و ماهی‌

Teasing you, Jaleho, could you find a "Ghaf" now ? :-))

تومثال قطره اشگی
روی گونه های عاشق
مثل اون آب حیاتی
واسه ریشه ی شقایق.

ژاله جان اینم خدمت شما من برم خونه

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم
در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

T souri joon

یا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم
با نعره‌های قلقلش ا ندر گلو ببیست

"mim"

مثل آبی ، مثل دریا
مثل اون پرنده ای که
پر زده تو دل ابرا
مثل چشمه تو زلالی؛
مثل شبنم روی گلها
برای صحرای تشنه
تو مثال آب و بادی

قد کوهی ، قد قلعه
چه عظیمی ، چه بزرگی

Saeed Tavallali

Jaleho: salam...

Pas chi fekr kardi? be ghole Abadani ha: voolak, mo khodemo ye pa shaaerim!!

برای خانوم دانشمند

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم
گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

ژاله جان همزمان شد... اینم دال شما

در سینه‌ی هر که ذره‌ای دل باشد
بی‌مهر تو زندگیش مشکل باشد

با زلف چو زنجیر گره بر گرهت
دیوانه کسی بود که عاقل باشد

سلام و آفرین بر دوستان

شعر‌ها چقدر قشنگ شدند!

The full version because I love this one...

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری
به درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردم

نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی
گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم

ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم
که بر خاکم روان گردی به گرد دامنت گردم

فرورفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کی
دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم
رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت
نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم

تو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌ده
چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

A quick stop

من به اندازه یک ابر دلم می‌گیرد

وقتی‌ از پنجره می‌‌بینم حوری

دختر بالغ همسایه

پای کمیاب‌ترین نارون روی زمین

فقه میخواند

Merci! cheshm be raahe shoma boudim...

ترا من چشم در راهم
شباهنگام
که می گیرند در شاخ " تلاجن"  سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم
ترا من چشم در راهم

شباهنگام.در آندم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یاد آوری یا نه
من از یادت نمی کاهم
ترا من چشم در راهم.
 

Nima

Inam yeh yaareh digeh barayeh Souri khanoom

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت

No more custormer tonight?

ای فرستاده سلامم به سلامت باشی
غمم آن نیست که قادر به غرامت باشی
گل که دل زنده کند بوی وفایی دارد
تو مگر صاحب اعجاز و کرامت باشی
خانه ی دل نه چنان ریخته از هم که در او
سر فرود آری و مایل به اقامت باشی
دگرم وعده ی دیدار وفایی نکند
مگر ای وعده ، به دیدار قیامت باشی
شبنم آویخت به گلبرگ که ای دامن چاک

سزدت گر همه با اشک ندامت باشی
می کنم بخت بد خویش شریک گنهت
تا نه تنها تو سزاوار ملامت باشی
ای که هرگز نکند سایه فراموش تو را
یاد کردی به سلامم به سلامت باشی

Beautiful poem: Ashk Nedamat from Saayeh again

Hello?? Nobody is there?

Then I give a "Ye" to myself

یار پسندیده منم ، یار پسندید مرا
کعبه منم ، قبله منم ، سوی من آرید نماز
کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا
پرتو دیدار خوشش تافته در دیده ی من
اینه در اینه شد ، دیدمش ودید مرا

and no, this is not from Molana!! It's from Saayeh 

عاشقانه

ای شب از رویای تو رنگین شده
سینه از عطر تو ام سنگین شده
ای به روی چشم من گسترده خویش
شادیم بخشیده از اندوه بیش 

همچو بارانی که شوید جسم خاک
هستیم ز آلودگی ها کرده پاک
ای تپش های تن سوزان من
آتشی در سایه مژگان من
ای ز گندمزار ها سرشارتر
ای ز زرین شاخه ها پر بارتر
ای در بگشوده بر خورشیدها
در هجوم ظلمت تردید ها
با تو ام دیگر ز دردی بیم نیست
هست اگر ‚ جز درد خوشبختیم نیست
این 
دلتنگ من و این بار نور ؟
هایهوی زندگی در قعر گور ؟
ای دو چشمانت چمنزاران من
داغ چشمت خورده بر چشمان من
پیش از اینت گر که در خود داشتم
هر کسی را تو نمی انگاشتم
درد تاریکیست درد خواستن
رفتن و بیهوده خود را کاستن
سرنهادن بر سیه دل سینه ها
سینه آلودن به چرک کینه ها
در نوازش  ‚ نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن
زر نهادن در کف طرارها
گمشدن در پهنه بازارها

آه ای با جان من آمیخته
ای مرا از گور من انگیخته
چون ستاره با دو بال زرنشان
آمده از دوردست آسمان
از تو تنهاییم خاموشی گرفت
پیکرم بوی همآغوشی گرفت
جوی خشک سینه ام را آب تو
بستر رگهایم را سیلاب تو
در جهانی این چنین سرد و سیاه
با قدمهایت قدمهایم براه
ای به زیر پوستم پنهان شده
همچو خون در پوستم جوشان شده
گیسویم را از نوازش سوخته
گونه هام از هرم خواهش سوخته
آه ای بیگانه با پیراهنم
آشنای سبزه زاران تنم
آه ای روشن طلوع بی غروب
آفتاب سرزمین های جنوب
آه آه ای از سحر شاداب تر
از بهاران تازه تر سیراب تر

عشق دیگر نیست این ‚ این خیرگیست
چلچراغی در سکوت و تیرگیست
عشق چون در سینه ام بیدار شد
از طلب پا تا سرم ایثار شد
این دگر من نیستم  ‚ من نیستم
حیف از آن عمری که با من زیستم
ای لبانم بوسه گاه بوسه ات
خیره چشمانم به راه بوسه ات
ای تشنج های لذت در تنم
ای خطوط پیکرت پیراهنم
آه می خواهم که بشکافم ز هم
شادیم یکدم بیالاید به غم
آه می خواهم که برخیزم ز جای
همچو ابری اشک ریزم هایهای
این دل تنگ من و این دود عود ؟
در شبستان زخمه ها ی چنگ و رود ؟
این فضای خالی و پروازها ؟
این شب خاموش و این آوازها ؟

ای نگاهت لای لایی سحر بار
گاهواره کودکان بی قرار
ای نفسهایت نسیم نیمخواب
شسته از من لرزه های اضطراب
خفته در لبخند فرداهای من
رفته تا اعماق دنیا های من
ای مرا با شور شعر آمیخته
این همه آتش به شعرم ریخته
چون تب عشقم چنین افروختی
لا جرم شعرم به آتش سوختی

Yes, aasheghaneh tar ham darim :O)

Nazy jan

I must go now, i'll be back tonight if you are still there. 

Although I love Hafez and it's like I live with him!!! But the most romantic poem (that I remember right now) is Asheghaneh from Frough Farrokhzad.

I decided to post "Aasheghaneh" before I leave now!! It is too long, but hope you get a chance to read it. I love this poem and whenever I read it, I feel that me too, fall in love with E. Golestan :-) 

خوب، مشاعره باشد تا بعد...!

فکر می کنم در حال حاضر نشه خوب مشاعره کنم، چرا که باید یک جدول وحشتناک را برای یک جلسه سر کار آماده کنم! شما را به خدا می سپارم و بعد از کار خدمت می رسم (اگر طاقت بیارم!). روز همگی خوش.