Javad Yassari

صبح به خیر !

ایراندخت جان چی شده؟  دلت انگاری خیلی گرفته!
هرچه میخواهد دل تنگت بگوی!

 اینقدر تو قسمتهایی که مردم باهم دعوا میکنن نرو !
یا از یه گوش بشنو و ازاون یکی در کن... مردم مرض و غرض
هم دارنند.

مورچهء فرنگی

سلام به دوستان عزیز

برای مشاعره نیومدم اینجا، فقط اومدم که برای خودم یادآوری باشه که
خوبی‌ هم هست، محبت هم تو دل‌ها هست و همه مردم به بد خواهی‌، بد دهنی و
بی‌ ادبی‌ بعضی‌ از اینها که اینجا میان تا فقط تو سر ایرانی‌ جماعت بزنند
و بی‌ احترامی کنند، نیستند. مردم خوبی‌ داریم بخدا. احترام برای ما
ایرانی‌‌ها مهمه. دوستی‌، رفاقت، انسانیت، خلوص نیت برامون مهمه. نه اینکه
بگم همون فرشته ایم... نه همه جا بدو خوب داره، ولی‌ بعضی‌ وقتها نجابت ما
باعث میشه که بخوان تو سرمون هم بزنن.

خلاصه اومدم یه نفسی تازه کنم، دو تا بیت شعر بخونم سلامی‌ عرض کنم و برم.

آقای یساری، باز هم ممنون از اینکه جمعمون کردید و برای چند روزی از زشتی‌ها و پلیدی‌ها دورمون کردید.

امروز من شعری برای گفتن ندارم، فقط می‌خواستم دلم باز بشه...

IRANdokht

خوش امدید اقای شراب قرمز،

من داشتم با خود مشاعره میکردم،

در خون نشست غنچه که شد همنشین خار
گردن فراخت سرو ز بر چیده دامنی
افتاده باش لیک نه چندان که همچو خاک
پامال هر نه بهره شوی از فروتنی

مورچهء فرنگی

رهی معیری

 روزی به جای لعل و گوهر سنگریزه ای
بردم به زرگری که بر انگشتری نهد
 بنشاندش به حلقه زرین عقیق وار
 آنسان که داغ بر دل هر مشتری نهد
زرگر ز من ستاند و بر او خیره بنگریست
وانگه به خنده گفت که این سنگریزه چیست ؟
حیف ایدم ز حلقه زرین که این نگین
نا چیز و خوار مایه و بی قدر و بی بهاست
شایان دست مردم گوهرشناس نیست
در زیر پا فکن که بر انگشتری خطاست
 هر سنگ بد گوهر نه سزاوار زینت است
با زر سرخ سنگ سیه را چه نسبت است ؟
گفتم به خشم زرگر ظاهر پرست را
کای خواجه لعل نیز ز آغوش سنگ خاست
ز آنرو گرانبهاست که همتای آن کم است
آری هر آنچه نیست فراوان گرانبهاست
وین سنگریزه ای که فراچنگ من بود
خوارش مبین که لعل گرانسنگ من بود
روزی به کوهپایه من و سرو ناز من
بودیم ره سپر به خم کوچه باغ ها
این سو روان به شادی و آن سو دوان به شوق
لبریز کرد از می عشرت ایاغها
ناگاه چون پری زدگان آن پری فتاد
وز درد پا ز پویه و بازیگری فتاد
آسیمه سر دویدم و در بر گرفتمش
 کز دست رفت طاقتم از درد پای او
بر پای نازنین چو نکو بنگریستم
آگه شدم ز حادثه جانگزای او
دریافتم که پنجه آن ماه در رنجه است
وز سنگریزه ای بت من در شکنجه است
من خم شدم به چاره گری در برابر خویش
 و آن مه نهاد بر کف من پای نرم خویش
شستم به اشک پای وی و چاره ساختم
آن داغ را به بوسه لبهای گرم خویش
 وین گوهری که در نظر سنگ ساده است
برپای ‌آن پری چو رهی بوسه داده است

مورچهء فرنگی

...

زندگي رود روانيست روان مي گذرد
آنچه تقدير من و توست همان مي گذرد

فریدون مشیری

نرم نرمک برمی انگیزد ز خواب
نالد مست از باده باران شب
می سپارد تن به دست آفتاب
کودک همسایه خندان روی بام
دختران لاله خندان روی دشت
جوجگان کبک خندان روی کوه
کودک من لخته ای خون روی تشت
باد عطر غم پرکنده و گذشت
 مرغ بوی خون شنید و پر گرفت
آسمان و کوه و باغ و دشت را
نعره ناقوس نیلوفر گرفت
روح من از درد چون ابر بهار

مورچهء فرنگی

اینهم «ز» برای مورچه

زنهار اگر دلم بماند روزي
  تا کرد پر از غصه درون دل من
   از ديده طلب کنيد خون دل من 
بختي نه که با دوست در آميزم من

مورچهء فرنگی

سوری جان نازنین... برو شفر شلامت...

یک ذره
یک غبار
خاکستری رها شده در پهنه جهان
در سینه زمین یا اوج کهکشان
یا هیچ ! هیچ مطلق ! هر گز نخواستم که بدانم چه می شوم
اما چه می شوند
 این صدهزار شعر تر دلنشین که من
 در پرده های حافظه ام گرد کرده ام
این صدهزارنغمه شیرین که سالها
پرورده ام به جان و به خاطر سپرده ام
این صدهزار خاطره
 این صد هزار یاد
 این نکته های رنگین
این قطه های نغز

Salam be rouye maahe moorche varat!! I'm leaving home now

ای کـه مهـجوری عـشاق روا می‌داری
عاشـقان را ز بر خویش جدا می‌داری
تـشـنـه بادیه را هـم به زلالی دریاب
بـه امیدی که در این ره به خدا می‌داری
دل بـبردی و بحل کردمت ای جان لیکـن
بـه از این دار نگاهش کـه مرا می‌داری

سلام و صبح دوستان بخیر!

ماند به سینه ام غم تو یادگار تو
هرگز غمت مباد و خدا با تو یار باد
دیگر ز پا افتاده ام ای ساقی اجل
لب تشنه ام بریز به کامم شراب را
ای آخرین پناه من آغوش باز کن
تا ننگرم پس از رخ او آفتاب را

مورچهء فرنگی

Dear Mona, sobh bekheir and thanks for the video

وز میان سایه های وحشی اندوه رنگ
خنده می ریزید به چشمت آرزویی دل فریب
چون صفای آسمان در صبح نمناک بهار
می تراود از نگاهت گریه پنهان دوش
آری ای چشم گریز آهنگ سامان سوخته
بر چه گریان گشته بودی دوش ؟ از من وامپوش
بر چه گریان گشته بودی ؟ آه ای چشم سیاه
از تپیدن باز می ماند دل خوش باورم
در گمان اینکه شاید شاید آن اشک نهان
بود در خلوت سرای سینه ات یادآورم

"V"

آقای یساری،سوری خانوم، مورچه جان، و همگی دوستان روزتان بخیر

مطرب مهتاب رو آنچه شنيدي بگو
ما همگان محرميم آنچه بديدي بگو
اي شه و سلطان ما اي طربستان ما
در حرم جان ما بر چه رسيدي بگو
نرگس خمار او اي كه خدا يار او
دوش ز گلزار او هر چه بچيدي بگو
اي شده از دست من چون دل سرمست من
اي همه را ديده تو آنچه گزيدي بگو
مي به قدح ريختي فتنه بر انگيختي
كوي خرابات را تو چه كليدي بگو

//www.2mahal.com/g.htm?id=15889

ممنون از لطف شما.

//www.youtube.com/watch?v=C0ovSeh4Vvw

پس لازم شد یکی دیگر هم برای شما بگویم!

من مهر تو در میان جان ننهادم

تا مهر تو بر سر زبان ننهادم

تا دل ز همه جهان کرانه نگرفت

با او سخن تو در میان ننهادم

(این یکی از بابا افضل کاشانی است که در اواخر قرن ششم زندگی می کرده، یعنی 700 سال پیش.  او هم قطعا عاشق بوده اما این طور که معلوم است این شعر را برای عشق آخر گفته چون شعرش پر از تجربه است!)

به امید یک عمر پر از عشق برای شما!

اولی مهم است بانو مورچه، وسطی ها هم مهمند چون به آدم تجربه می دهند، اما آخرین عشق مهم ترین است!  چون آدم قدر آن یکی را بیشتر از اولی و وسطی ها میداند!  زنده باد عشق و زنده باد مورچهء فرنگی.

  شب خوش، و خسته نباشید.

یا من رسانم لب بر لب او
یا او رساند جان بر لب من
استاد عشقم بنشین و بر خوان
درس محبت در مکتب من
رسم دورنگی ایین مانیست
یکرنگ باشد روز و شب من
گفتم رهی را کامشب چه خواهی ؟
گفت آنچه خواهد نوشین لب من

مورچهء فرنگی

مورچهء فرنگی مهربان.

خستگی راه و یک روز طولانی کم کم بر من هم اثر می کند و با آرزوش شبی خوش برای شما و یک روز تعطیل فراموش نشدنی برای آن مورچهء ادیب و مهربان، کم کم مرخص می شوم تا بعد از ظهر فردا.

Thank you....

خاطره اولین عشقم رو تداعی کردید.... این شعرهیچوقت از یاد نخواهد رفت. ممنونم.
 

مورچهء فرنگی

بسیار زیبا بودند (هم شعر و هم موسیقی).

با تشکر فراوان!  از عراقی:

مژه ها و چشم یارم به نظر چنان نماید

که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی

در گلستان چشمم ز چه رو همیشه بازست؟

به امید آنکه شاید تو به چشم من درآیی

به به دارم به موسیقی بسیار زیبای شما گوش می کنم!

این هم شعر بسیار زیبای خواجوی کرمانی تقدیم شما:

گفتم:  تو از کجایی کاشفته مینمایی؟

گفتا:  منم غریبی از شهر آشنایی

گفتا:  سر چه داری کز سر خبر نداری؟

گفتم:  بر آستانت دارم سر گدایی

گفتا:  کدام مرغی کز این مقام خوانی؟

گفتم:  که خوش نوایی از باغ بینوایی

گفتا:  به دلربایی ما را چگونه دیدی؟

گفتم:  چو خرمنی گل در بزم دلربایی

گفتا:  من آن ترنجم کاندر جهان نگنجم

گفتم:  به از ترنجی لیک به دست نایی

گفتا:  چرا چو ذره با مهر عشق بازی؟

گفتم:  از آنک هستم سرگشته ای هوایی

گفتا:  بگو که خواجو در چشم ما چه بیند؟

گفتم:  حدیث مستان سری بود خدایی

one more......

//www.youtube.com/watch?v=_rcs1OC2Sus&feature=related

Mer30

می شود رنگ نگاه یاس را
با نگاه آبیت پیوند داد 
 می شود در باغ همپای نسیم
یه شقایق یک سبد لبخند داد
می شود با بال سرخ عاطفه
تا فراسوی افق پرواز کرد
می شود با یاری حسی لطیف
عشق را با یک تپش آغاز کرد
 می شود در بیکران آسمان
شعر سرخ یک شقایق را سرود
می شود در مرز یک آشفتگی
جان فدای غنچه ای تنها نمود
 می شود با دستی از جنس بهار
تک تک پروانه ها را تاب داد
می شود با جرعه ای از اشک شوق
باغ سرخ لاله ها را آب داد
می شود با یک نگاه ماندگار
از طلوع شهر رویا شعر گفت
می شود گلهای دل را آب داد
می شود تا آبی دریا شکفت
می شود در جاده های آرزو
مثل بید پاک و مجنون تاب خورد
میشود قویی غریب و تشنه بود
از لب دریاچه دل آب خورد
میشود از شهر پاک پنجره
سوی حسی ماندنی پرواز کرد
می شود همبازی پروانه شد
برگهای لادنی را ناز کرد
می شود یک شاخه گل را هدیه داد
می شود با خنده ای پایان گرفت
می شود یک لکه ابر پاک بود
می شود آبی شد و باران گرفت
پس بیا دنیای پاک قلب را
جایگاه رویش گل ها کنیم
با نگاهی روح را رنگی زنیم
با تبسم خانه را زیبا کنیم
معنی این حرف ها یعنی بیا
از تمام کینه ها عاری شویم
 زخم یک پروانه را درمان کنیم
در کویر سینه ای جاری شویم 
  

مورچهء فرنگی

این نون شما!

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه های غریبانه قصه پردازم

و در کامنت بعدی خارج از نوبت یک شعر شاهکار برای شما می نویسم!

مریم حیدرزاده

تو اونا که پشت نقاب ، از نسل دور آدمن
هم آدمای بد داره ، هم آدمای خوب داره
نبینمت یه وقت بشی تلسیم دست سرنوشت
به عشق تو سرش بالاس ترانه ی اردی بهشت
زیبا نگین عشق تو، صد تا طبق جواهره
یه قایق بادی داره پر از نگاه و خاطره
میون این شهر غریب ، با چهره های آشنا
یکی می میره واسه تو که یه جورایی شاعره
نبینمت یه وقت بشی تسلیم دست سرنوشت
به عشق تو سرش بالاست ترانه ی اردی بهشت
زیبا با یک چکه غمت ، می ریزه هفت تا آسمون
می شکنه از غصه ی تو ، یه بار دیگه رنگین کمون
نمی دونم که خزون نشسته رو کدوم گلت
می خوای بهم نگی ، نگو اما همینجوری نمون

مورچهء فرنگی

به این گوش کنید.

مورچهء فرنگی

مورچه خانم این را ببینید!

بسیار زیبا از حزین لاهیجی:

تا در چمن این سرو فرازنده چمانست

چیزی که به دل نگذرد اندوه خزانست

چشمش نشد از دولت دیدار تو محروم

پیداست که آیینه ز صاحب نظرانست

بی ناوک بیداد تو آسایش دل نیست

تیر تو مگر در تن عاشق رگ جانست

اقای یساری، این هم تنوع

دلا؛ گفتم صلای بامداد آمد؛ رحیل کوچ باید زد

که شب را تا سحر بردیم خیال خام و رؤیایت.

صلاح کار چون جویی ز قلب رفته ی چهری؟

چون او دیوانه وش گردد پی حسن هویدایت

مورچهء فرنگی

بانو مورچهء عزیز

نمیدانم امشب چرا شعرها همه  یکجور شده اند!

این را بخوانید و ببینید که چه زیبا گفته هاتف اصفهانی ( چند بیت اول را می نویسم تا آنجا که میم شما را بدهم)

از تو ای دوست نگسلم پیوند

ور به تیغم برند بند از بند

الحق ارزان بود زما صد جان

وز دهان تو نیم شکرخند

ای پدر پند کم ده از عشقم

که نخواهد شد اهل، این فرزند

من ره کوی عافیت دانم

چه کنم کاو فتاده ام به کمند

شب خوش سوری جان

 و خوشحالم که شما هم صلیقه پدرم را پسندید. نمیدانم که ایا او معنی
شعر را میدانست یا نه.

مورچهء فرنگی

Good for you Mr. Yassari

ماهم آمد به در خانه و در خانه نبودم

خانه گوئي به سرم ريخت چو اين قصه شنودم

آن‌که مي‌خواست برويم در دولت بگشايد

با که گويم که در خانه به رويش نگشودم

مورچهء فرنگی