Javad Yassari

در ازل

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش بهمه عالم زد

جلوه کرد رخت دید ملک عشق ندانست

عین آتش شد ازین غیرت و بر آدم زد

با تشکر از خانم حجتی

از شعر چاووشی مهدی اخوان ثالث

تو دانی کاین سفر هرگز بسوی آسمانها نیست.

سوی بهرام، این جاوید خون آشام،

سوی ناهید، این بد بیوه گرگ قحبهء بیغم،

که میزد جام شومش را بجام حافظ و خیام،

و میرقصید دست افشان و پاکوبان بسان دختر کولی،

و اکنون میزند با ساغر «ملک نیس» یا «نیما»

و فردا نیز خواهد زد بجام هرکه بعد از ما،

سوی اینها و آنها نیست.

بسوی پهندشت بی خداوندیست،

که با هر جنبش نبضم

هزاران اخترش پژمرده و پرپر بخاک افتند.

حافظ نوشت:

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت
گوئی از صحبت ما نیک بتنگ آمده بود
بار بر بست و بگردش نرسیدیم و برفت

با عرض سلام خدمت دوستان عزیزم

تحفه های آنجهانی می رسانی دم به دم

می رسان و می رسان، خوش می رسانی، شاد باش

رختها را می کشاند جان مستان سوی تو

می چشان و می کشان، خوش می کشانی، شاد باش

ای جهان را شاد کرده، وی زمین را جمله گنج

تا زمین گوید ترا کای آسمانی، شاد باش

گوهر آدم به عالم، شمس تبریزی، تویی

ای ز تو حیران شده بحر معانی، شاد باش

مولانا

نفر بعد لطفا "ش" عنایت بفرمایید.

این هم شعری در مورد دوستی برای همگی دوستان,

در ضمیرت اگر این گُل ندمیده ست هنوز,
عطرِ جان پرورِ عشق
گر به صحرایِ نهادت نوزیده ست هنوز ,
دانه ها را باید از نو کاشت!
آب و خورشید و نسیمش را از مایهُ جان
خرج می باید کرد
رنج می باید برد,
دوست می باید داشت !

از شعر «دوستی» سروده «فریدون مشیری»

سلام بر آناهید و مونای عزیزم

تو کز مکارم اخلاق عالم دگری
وفای عهد من از خاطرت بدر نرود
سیاه نامه تر از خود کسی نمی بینم
چگونه چون قلمم دود دل بسر نرود

در این صبح سه شنبه , «ت» بده!

میانِ آفتاب های همیشه
زیبائی تو
             لنگری ست -
نگاه ات
           شکستِ ستمگری ست_
و چشمان ات با من گفتند
که فردا
روزِ دیگری ست.

از شعر «شبانه» سروده «احمد شاملو»

"M"

جرمم اين دان كه ز جان دوست ترت ميدارم
‎از پی دوستـــــي تو به بــــــلا افتــــادم
حاصلم از غم عشــــق تو نه جز خون جگــــر
مـــنِ بيچـــاره به عشــــق تو كجا افتـــادم

~ عراقی 

* خانم کاویانی سلام و درود بر شما  .... روز همگی به خیر و خوشی ... مونا

شعر ویدئو با «نون» تمام شد , حالا باید شما «ج» بدهید

شعر «ارغوان» در ویدئو با این ختم شد: ...جدا ماندهُ من. بنابراین من شعری دارم از «فریدون مشیری»
به نام «احساس» که شعر بسیارکوتاهی است:

نشسته ماه بر گردونهُ عاج,
به گردون می رود فریادِ امواج
چراغی داشتم , کردند خاموش,
خروشی داشتم , کردند تاراج...

Thank you

Farnoosh jan,

Very much appreciated. I'm always thinking of you guys.

Best wishes.

ارغوان از ه ا سایه برای سوری

این هم ر! حالا دال بدین!

سلام بر مونای عزیز و با تشکر از آقای یساری،

رسم عاشق کشی و شیوهء شهر آشوبی
جامهء بود که بر قامت او دوخته بود
جان عشاق سپند رخ خود میدانست
وآتش چهره بدین کار برافروخته بود
گرچه میگفت که زارت بکشم میدیدم
که نهانش نظری با من دلسوخته بود

صبح همگی به خیر ....

ای بی وفا ، راز دل بشنو ، از خموشی من
این سکوت مرا ناشنیده مگیر
ای آشنا ، چشم دل بگشا ، حال من بنگر
سوز و ساز دلم را ندیده مگیر

امشب که تو ، در کنار منی ، غمگسار منی
سایه از سر من تا سپیده مگیر
ای اشک من ، خیز و پرده مشو ، پیش چشم ترم
وقت دیدن او ، راه دیده مگیر
بهادر یگانه

//www.semital.com/g.htm?id=46711

آقای یساری سپاس از بلاگ شما ، روز خوبی داشته باشید.

مونا :)

با تشکر از خانم فرنوش، آقای لاکانی، و خانم هاله

آیینهء سکندر جام میست بنگر

تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند

ساقی بده بشارت رندان پارسا را

حافظ بخود نپوشید این خرقه می آلود

ای شیخ پاک دامن معذور دار مارا

Ali

Oon kaaseye zoghal akhteh ro rad kon intaraf lotfan. Merci.

Moshiri

درختی خشک را مانم به صحرا
که عمری سر کند تنهای تنها
نه
بارانی که آرد برگ و باری
نه برقی تا بسوزد هستیش را

ت

ترا اگر نفسی ماند، جز که عشق مکار

که چیست قیمت مردم؟--هرآنچه می جوید.

«مولانا»

HollyUSA

//efun.ir/wp-content/uploads/2009/08/tmp-7-8806020641-l600.jpg

//2.bp.blogspot.com/_WOwQm4X0Tbw/SK4zneREU5I/AAAAAAAAABI/g5BcWNxC9C4/s400/zoghal+-akhteh.jpg

//www.shahyad.net/nostalgy/balaal.jpg

//static.panoramio.com/photos/original/12029677.jpg

//lh4.ggpht.com/_UuS_V6mGebE/Rj25ccCdCqI/AAAAAAAABiw/A7E0Ix_VW80/DSC05509.JPG

` ا ` از مهدی اخوان ثالث

آری ، تو آنکه دل طلبد آنی
اما
افسوس
دیری ست کان کبوتر
خون آلود
جویای برج گمشده ی جادو
پرواز کرده ست

!!

Baz in aghaye Ali ba oon axeshoon oomadand dahaneh maro aab bendazand :/

Kidding Ali. Always a pleasure to see chghaleh badoom :)

ت

تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را

تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را

نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم

چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را

ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم

نه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان را

ز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارم

چو تو را صید و شکارم چه کنم تیر و کمان را

چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم

چه توان گفت چه گویم صفت این جوی روان را

چو نهادم سر هستی چه کشم بار کهی را

چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را

چه خوشی عشق چه مستی چو قدح بر کف دستی

خنک آن جا که نشستی خنک آن دیده جان را

ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی

چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را

جهت گوهر فایق به تک بحر حقایق

چو به سر باید رفتن چه کنم پای دوان را

به سلاح احد تو ره ما را بزدی تو

همه رختم ستدی تو چه دهم باج ستان را

ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان

دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را

منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را

منگر جور و جفا را بنگر صد نگران را

غم را لطف لقب کن ز غم و درد طرب کن

هم از این خوب طلب کن فرج و امن و امان را

بطلب امن و امان را بگزین گوشه گران را

بشنو راه دهان را مگشا راه دهان را

«مولانا»

`ی` از شفیعی کدکنی

یک بال فریاد و یک
بال آتش
مرغی از این گونه
سر تا سر شب
بر گرد آن شهر پرواز می کرد
گفتند
این مرغ جادوست
ابلیس این مرغ را بال و پرواز داده ست
گفتند و آنگاه خفتند
وان مرغ سرتاسر شب
یک بال فریاد و یک بال آتش
از غارت خیل تاتارشان برحذر داشت
فردا که آن شهر خاموش
در حلقه ی شهر بندان دشمن
از خواب دوشینه برخاست
دیدند
زان مرغ فریاد و آتش
خاکستری سرد برجاست

از احمد شاملو

تو را چه سود

فخر به فلک بر

فروختن

هنگامی که

هر غبار راه لعنت شده نفرین ات می کند؟

تو را چه سود از باغ و درخت

که با یاس ها

به داس سخن گفته ای.

آن جا که قدم بر نهاده باشی

گیاه

از رستن تن می زند

چرا که تو

تقوای خاک و آب را

هرگز

باور نداشتی.

هاله خانم عزیز

رواق منظر چشم من آشيانه‏ء تست

كرم نما و فرود آ كه خانه خانه‏ء تست‏

به تن مقصرم از دولت ملازمتت

ولي خلاصه‏ء جان خاك آستانه‏ء تست‏

علاج ضعف دل ما به لب حوالت كن

كه اين مفرح ياقوت در خزانه‏ء تست‏

به لطف خال و خط از عارفان ربودي دل

لطيفه‏هاي عجب زير دام و دانه‏ء تست‏

من آن نيم كه دهم نقد دل به هر شوخي

در خزانه به مهر تو و نشانه‏ء تست‏

تو خود چه لعبتي اي شهسوار شيرين كار 

كه تو سني چو فلك رام تازيانه‏ء تست‏

دلت به وصل گل اي بلبل صبا خوش باد

كه در چمن همه گلبانگ عاشقانه‏ء تست‏

چه جاي من كه به لغزد سپهر شعبده باز

ازين حيل كه در انبانه‏ء بهانه‏ء تست‏

سرود مجلست اكنون فلك به رقص آرد

كه شعر حافظ شيرين سخن ترانه‏ء تست‏

I believe a 'D' is in order but who knows anymore?!

در کنج قفس پشت خمی دارد شیر
گردن به کمند ستمی دارد شیر
در چشم ترش سایه ای از جنگل دور
ای وای خدایا ، چه غمی دارد شیر

دوست عزیزم جناب آقای سام سام

از اینکه سر زدید و افتخار دادید ممنونم دوست مهربان.  شعر شما بسیار به دل من نشست.  فکر می کنم این قسمت را حتما به خاطر بسپارم: «دوست بَذآگوش»، دوست به آغوش بدار.  کهن و با ارزش از چندین منظر.  از شما متشکرم آقای سام سام.

این شعر را که بانو مهربان در یکی از بلاگ های شما سروده بودند در پاسخ  به شعر شما می آورم.  بسیار زیبا سرودند:

یکایک همه یکدل و یک صدا

به ازادی و سر بلندی ندا

که این نیست کردار ایرانیان

 خسومت به همسر به همسایگان

همه شهر شهرش همه ده به ده

پر از مهر و ایین و جشن سده

که خورشید تابان همه رنگ بود

چرا جامه باید به تن زنگ بود

//iranian.com/main/blog/samsamiiii-1

با تشکر از شاخه نبات!

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد

چو مهمان خراباتی بعزت باش با رندان

که دردسر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

پيشکش بلاگ سَر يساری

فُرخته باذا روش
 خُنیده کرشسپِ هوش
همی برست از جوش
 اَنوش کن می‌انوش
دوست بَذآگوش
 بَذآفرین نهاده گوش
همیشه نیکی کوش
 که دی گذشت و دوش
شاها خدایگانا
 بآفرین شاهی

از نادر چکامه هايه پارسی ميانه(پهلوی ساسانی ) در اتشکده کرکويه سيستان به جا مانده که بيشتر به اشتباه سراينده انرا محمد سگزی از چامه سرايان دربار یعقوب ليث صفاری مينگارند
یعنی

افروخته و روشن باد  و بلند آوازه باد هوش گرشاسب. همواره از جوش پر است می نوش کن و نوش کن، دوست به آغوش بدار و دیشب گذشت، ای شاه ای خداوندگار تو شاهی با آفرینی

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند

چه مبارك سحري بود و چه فرخنده شبي
آن شب قدر كه اين تازه براتم دادند

همت حافظ و انفاس سحر خيزان بود
كه ز بند غم ايام نجاتم دادند

سلام بر هژمیناتور و دردانهءعزیز

در ازل هر کو بفیض دولت ارزانی بود

تا ابد جام مرادش همدم جانی بود

من همان ساعت که از می خواستم شد توبه کار

گفتم این شاخ ار دهد باری پشیمانی بود