Ferdowsi poem which has long been eliminated from Iranian textbooks.

Ferdowsi poem which has long been eliminated from Iranian textbooks.
by mahmoudg
07-Oct-2010
 

We all remember this poem in our text books.  It has long been eliminated from the school books for obvious reasons.  This regime does not want to ruffle the feathers of its Master, the A-rabs, for what one of our greatest poet wrote about them.  Down with Arabs and Islam

Share/Save/Bookmark

Recently by mahmoudgCommentsDate
9 things that will disappear... In Our Lifetime
11
Jul 06, 2011
تفو بر تو ای چرخ گردون تفو
14
Jun 25, 2011
Flamenco vs. Abu Ata
2
May 22, 2011
more from mahmoudg
 
Little Tweet

Had to do it?

by Little Tweet on

Well Done :D


HadtoDoit

Mr Mahmoud

by HadtoDoit on

I receive the same email too but in mine the writer said this is not from ferdowsi except last two 'beyts'. Also said that for sure some Shahi who never read Shahnameh said this. Then the writer said that he talk with ferdowsi and he says this:

چنین گفت فردوسی پاکزاد            کسی‌ نیست مثل ما کون گشاد

بجای تلاش و تکاپو و کار           به دوران پیشین کنیم افتخار

که ایران چنین باشد و آنچنان       دهاتش بزرگتر ز نصف جهان

چه آگاه باشیم و چه بی‌ خبر        همه کار شناسیم و صاحب نظر

پزشکیم و هر درد درمان کنیم     نفهمیده هر مشکل آسان کنیم

همه عارف و شاعر و زاهدیم      به املاک و استاک نیز واردیم

چون وارد به کار سیاست شویم    به دنبال مال و ریاست شویم

چه راحت ز دشمن حمایت کنیم     چه آسان به میهن خیانت کنیم

نه فهمی‌ ز شیر سماور کنیم       نه رحمی به انجائ داور کنیم

و نه اعتمادی به یاور کنیم        که نادیده هر چیز باور کنیم

کسی‌ دیده ائ‌ مثل ما در مثال      چنین غافل و تنبل و بی‌‌ خیال

ز مادر نشد زاده ائ‌ اهل حال     به همتای ما خائن و خایه مال

که خالی‌ ببندیم با این و آان       نبندد کسی دست ما در چاخان

جز این چاره نیست درد را        تقلب توانگر کند مرد را

به سرعت به خارج مهاجر شدیم   گرفتیم و دادیم و تاجر شدیم

شنیدی که آن یار میهن پرست   چه در مورد میهنش گفته است؟

چون ایران نباشد به تخمم که نیست   روم جای دیگر زمین قحط که نیست

همه تن به تن ک*ن به‌ دشمن دهیم   از آن به که خود را به کشتن دهیم

 

 

 


R2-D2

حکیم ابوالقاسم فردوسی

R2-D2


 

 

هــمــانا که آمــد شــما را خبـــــر
که مــــا را چه آمد ز اخـــــــتر به ســـر

از این مار خوار اهریمن چهـــرگان
ز دانایی و شــــــــرم بــــی بهرگـــــان

نه گنج و نه نام و نه تخت و نـــژاد
همی داد خواهند گیتـــــــی به بــــاد

از این زاغ ســاران بی آب و رنــگ
نه هوش و نه دانش نه نام و نه ننگ

هم آتـــــش بــمردی به آتشـــکده
شــــدی تیره نوروز و جــــــشن سده

نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر
ز اخــــــتر هـــــمه تــــازیان راست بر

برنــجـــد یکی دیــــگـری برخــــورد
بــــداد و بــــبـــخش هـــــــمی ننگرد

پیاده شود مـردم جـــنگ جــــــوی
سوار آنک لاف آرد و گفـت و گـــــــوی

شود خار هر کـس که بد ارجــمند
فرومـــــایـــه را بــخـــت گــــــــردد بلند

کشاورز جنگی شـود بـــی هــنــر
نــــژاد و بـــــــزرگی نـــــــیـــــاید به بر

ربــایــد هـمی این از آن آن از این
ز نـــفـــریــــن نــــدانــنـــــــد باز آفرین

هــمــه گنــج ها زیر دامــن نــهنـد
بـــمیــــرند و کوشش به دشمن نهند

زیان کسان از پـــی سـود خویش
بــــجــویــنـــد و دیــن انــدر آرند پیش

بــریــزند خــون از پــی خواســتــه
شــود روزگــار مــهــان کـــــــــــاسته

ز شیـر شـتر خـوردن و سـوسـمار
عــــرب را به جــایی رسیدسـت کار

که تـــــاج کیــــانــــــی کـــنـــد آرزو
تــفــو بــر تــو ای چــرخ گـــردون تفو

همه بوم ایـران تو ویـــران شــمـــر
کــنام پـلــنگان و شــیــران شــمــر

پـــــر از درد دیـــــــدم دل پارســـــا
که اندر جـــهــان دیـــو بــد پادشـــاه

نــــمانــیــم کـیـن بوم ویــران کنند
هــمــی غــارت از شــهـر ایران کنند

نـــــخوانـنـد بر ما کــــسـی آفــرین
چـــو ویـــران بود بوم ایـــران زمـــین

دریغ است ایران که ویـــران شـــود
کـــنــام پــلنــگان و شــیران شـــود

همه سربه سر تن به کشتن دهیم
از آن به که ایران به دشمن دهیم

چو ایـــران مبـــــاشد تــــن من مباد
در این مرز و بوم زنده یک تن مباد…