Manoucher Avaznia

Souri Jaan;

Thank you and "be-chashm".

منوچهر عزیز

بسیار رویا یی و فرحبخش. جان ها را تازه می‌کند.

ما اینجا همه به روح شما  محتاج هستیم دوست عزیز.

این نعمت را هرگز از ما نگیر.

مرسی‌

dear Killjoy

I liked your poem a lot. This is wonderful. I tried to put it in Farsi writing (with your permission) and did a little modest virayesh in it Hope you forgive me. It is so nice, I couldn't hold back. Here it is

فصل کار است و ما بیکارن

مملکت غنی شد از بی‌ عاران

پول نفت را به اسم حزب خدا

همه را آیت الله زده بالا

نام آن را گذاشتند در آمد ملی‌

سهم امت بینوا شده خانه‌های گلی

وه که در موطن گل و بلبل و شعر تر

مردو زن ز غم شده بیمار

گر بپرسی‌ که مرد خانه کجاست

گویدنتت: بساط شیره‌اش برپاست

چونکه جویا شوی ز کار مرد این خانه

به تو گویند که کار مال خر است، دیوانه

گو مرا به چه کار آیدم درین سن و سال *

که به شکر منقل و وافور شدم بی‌ خیال

Dear Manochehr,

Some of the images in your poem carried me away into a distant world that I always dream of, some day, visiting; a peaceful world filled with unadulterated beauty. I cherish these reveries to the point of not being able to live my mundane daily life without them. For me, the motive for going into such dreamlike world seems to exist in different forms and shapes. Today it was your poem.

It was after returning to the realities of our world that the following came to me.

Fasle kaarast o maa beekaar

Mamlekat ghani shod az biaar

Pooleh naft raa beh naameh hezbeh khodaa

Hameh ayatollaah zadeh baalaa

Naameh aan raa goshaatand daraamadeh melli

Nassebeh ommateh beenavaa shodeh khanehaayeh geli

Beh moutaneh gol o bolbol o seh tar

Mard o zan ze gham shodeh beemaar

Gar beporsee keh mardeh khaaneh kojaast

Gooyand keh oo basaateh shire'ash barpaast

Choon keh jooyaa shavi ze kaareh mardeh in khaaneh

Be to gooyad keh kaar maaleh kharast, deevaaneh

Maraa beh cheh kaar aayadam darin sen o saal*

Beh marhemateh manghal o vaafoor shodeh'am beekhiaal

*He's probably thirty-five.