Manoucher Avaznia

You are right Bro.

It is my pleasure.  Couldn't find a more suitable word.  I'll change it again.  Sepaas

Manucher jaan

Thanks for your kind consideration; I am honoured. Just another fozoli: the 'ya' at the end of GhamKharI has been dropped.

Cheers, Arash M-K

ابی جان؛

سوگنذ مهر خورده ایم و دل گروگان نهاده ایم

وین شوکران محبت ز کف در نمی نهیم

خوش راهیان طریقند هر ذره؛ هر فلک

خود مست آن رخیم؛ پیوسته در رهیم

آن ره

آن ره رؤیایی

که چنین رفت استاد

در دل روشن مهتابی شب

رو به خورشید و سحرگاهان داشت

مژده ی زندگی و آب و گل و بستان داشت

خوش و فرخنده رهی بود که سخن  اینسان داشت.

Manucher Aziz, for you....

عمری است در طلب کام خود برهیم
آیا شود که از این ورطه ما برهیم
گویند کیفر جرم است و آیت عدل
ولله که پاک و زلالیم و بی گنهیم
جان بر لبیم و گرفتار و خون به جگر
ترسم به صبر عمر را ز کف بدهیم
درد آشناییم و سر گشته در همه عمر
بیدار تا به صبح از طلوع مهیم
با آه شعله ور و اشک و ناله مان
چون شبروان پریشان به هر نگهیم
ما را بگفت شفیقی که این محک است
ما هم عیار نماییم و سر بنهیم
ما شاهدان الستیم و شاعر درد
بر عهد خویش مانده ایم و سر برهیم
با پشتوانه ی یک کوله بار امید
چشم انتظار به لطفی ز بارگهیم
  

منوچهر جان

در گشودند به باغ گل سرخ
 و من دل شده را
به سراپرده رنگین تماشا بردند
 من به باغ گل سرخ
 با زبان بلبل خواندم
 در سماع شب سروستان دست افشاندم
 در پریخانه پر نقش هزار اینه اش
خویشتن را به هزاران سیما دیدم
با لب اینه خندیدم
 من به باغ گل سرخ
 همره قافله رنگ و نگار
به سفر رفتم
از خک به گل
 رقص رنگین شکفتن را
 در چشمه نور
 مژده دادم به بهار
من به باغ گل سرخ
زیر آن ساقه تر
 عطر را زمزمه کردم تا صبح
من به باغ گل سرخ
درتمام شب سرد
روشنایی را خواندم با آب
 و سحر را به گل و سبزه بشارت دادم 

************

هوشنگ ابتهاج

Jaleho Jaan;

Thank You.

گل من خندان است.

خنده اش تا ابدیت پیداست.

Dear Manoucher

What a good morning fix!

What a beauty this is

قطره ای عاطفه از کلک دُرافشان شما می نچکید.

جرعه ای مهر ز خارای شما  درز نکرد.

مژده ی خوشدلی با باد صباتان نوزید.

In particular when it is addressed to

فیلسوفان گرانمایه؛ پژوهنده و ژرف،

رازجویان جهان پیدا،

رهنوردان طریق تحقیق؛

You outdo yourself :-)

ابی جان؛

گل من گریان نیست.

خنده اش تا ابدیت جاریست.

غم دوش و کم و بسیار جهان

نه غم یار من است.

گل من خورشیدی است

که هزاران خورشید

دیده بر خاک رهش می سایند؛

صد هزاران گل سرخ

چشم در راه نسیم سحرش

می پالوده به ساغر دارند.

گل من جاوید است:

خنده اش ورجاوند.

گل من گریه مکن

 گل من گریه مکن
که درآینه ی اشک تو غم من پیداست
قطره ی اشک تو داند که غم من دریاست
گل من گریه مکن
سخن از اشک مخواه
 که سکوتت گویاست
از نگه کردنت احوال تو را می دانم
دل غربت زده ات
بی نوایی تنهاست
من و تو می دانیم
چه غمی در دل ماست
 گل من گریه مکن
اشک تو صاعقه است
تو به هر شعله ی چشمان ترم می سوزی
بیش از این گریه مکن
که بدین غمزدگی بیشترم می سوزی
من چو مرغ قفسم
تو در این کنج قفس بال و پرم می سوزی
گل من گریه مکن
 که در ایینه ی اشک تو غم من پیداست
فطره ی اشک تو داند که غم من دریاست
دل به امید ببند
نا امیدی کفرست
چشم ما بر فرداست
ز تبسم مگریز
در دندان تو در غنچه ی لب زیباست
گل من گریه مکن

**********

مهدی سهیلی

ابی جان؛

چه تفاوت است جانا؛ اگر این غم جگر سوز

از سر صفای مطلق مست و هوشیار گفتن

شب و روز جلوه ای را به دل و به دیده ها در

دشت و کوهسار دیدن؛ یک از صد هزار گفتن

به خزان و در زمستان غم عشق خود نهفتن

پس به چابکی نوروز؛ از لب بهار گفتن

Jahaanshaah Jaan;

I owe lots to your "Boland Nazaree", "Se'e Sadr", and "Bord Baaree".  I must learn from you Brother.

Sepaas

Aarash Jaan;

Honestly, I cannot disagree with you; however, I look at your suggested word as "caring".  Still, I have tried my best to escape from those words as they seemed rather depressing.  I try to find another word to sound more positive as it conveys a sense of criticizem.  If you know any such word or even a sentence to go with the whole please let me know.

Sepaas

Irnadokht Jaan;

I appreciate your heart-warmening words.  They give me the needed energy to continue the path that I have taken.

Sepaas.

Souri Jaan;

It is my pleasure and honor to be able to express a bit of your feelings.  Sepaas.

حکایت غریب

شاعر : فربود شکوهی

Wonderful

So true. So beautiful!

Dear Manouchehr - another masterpiece

I hate to be a smart ass (more than I usually am), but could you please consider (in the last verse) the use of Ayat-e-Ghamkhari, instead of Bidary? Just venturing this Fozoli, as in all modesty, it can place a more consistent ending to the poem, which is basically blaming the Learned of having become so uncaring and BiGham.

Love your work, 

Arash M-K

Manoucher jan

Beautiful poem delivering "aatefeh", "mehr", "khoshdeli" and "bidari" with your verses.

Great delivery as always, you have a way with words making them fall into place with each other and express so much in such short verses.

Thank you

IRANdokht

Ebi jan

This is a very great and moving poem. so beautiful.

Who said that one ? Who is the poet ? Do you know ? 

Thanks

حکایت غریب

چه حکایت غریبی غم نگار گفتن
پی وصل او نشستن ز فراق یار گفتن

بدو کف پیاله بردن سوی میکده دویدن
سر خم می گشودن ز سر خمار گفتن

مگرم کلام جانش ز فسون عشق دارد
که چنین اثر ندیدم که به یادگار گفتن

به مبارکی و شادی به نگاه چون بتازد
که زبان توان ندارد مگر از غبار گفتن

تو مگر به جلوه آیی که ز جنتم بگویی
چه حکایت غریبی که غم نگار گفتن

I loved that one

Thank you Manouchehr jan. that was what I really needed to express my feeling today :-)