واژه ای مقدس

Manoucher Avaznia
by Manoucher Avaznia
17-Jan-2009
 

در اندرون تو ای کلام مقدس؛

چه شعله ای زبانه می کشد

کز روشنای وی

دیبان پر هراس

پای در گریز نهاده؛

کفتاران

دل آورد با ندادهنده گان ترا

دیریست که ترکانده اند؟

 

شاید

تو آن خجسته کلامی

که دندان تیزکفتاران را کُو کرده است

و مساعدت گرگان

و طلسم روبهان را

بی شمائل و بور ساخته است.

 

براستی،

ترنم کدام جویباری

که جانداران زمینی

با امواج تو هر دم

در وجدی تازه می روند

و سر از پا ناشناس

در شعله می دوند

بی آنکه پروایی از سوزش وجودشان باشد؟

 

کُو : در کرمانجی به معنای کُند است.


Share/Save/Bookmark

Recently by Manoucher AvazniaCommentsDate
زیر و زبر
6
Nov 11, 2012
مگس
-
Nov 03, 2012
شیرین کار
-
Oct 21, 2012
more from Manoucher Avaznia
 
Souri

Very beautiful poem

by Souri on

Thanks Manouchehr jan for this another great poem. You have always a new idea, a new fresh air for us. This was well needed. I can interpret your vajeh as "Freedom"........or even "love"

But God knows what you meant of the "Vajeh moghadas"

as they said :

har kas be zabaane dele khod gharghe niaaz ast :O)