Manoucher Avaznia

سوری جان؛

شادمانم ز خوشوقتیِ تو.

سپاس

ابی جان

شرمنده که پاسخی در آستین ندارم.

رخصت ای یار که از صحبت یاران سخنی

وام گیرم به لطافت چو گلی در چمنی

تا مگر پاسخ آن یار بسازم به شعف

در خور بلبل دلدادۀ شیرین دهنی

سپاس

ماندای عزیز؛

همه تلاشم برای آفرینشی زیباست، اگر چه الهامش از دیگران باشد.

سپاس

ایراندخت عزیز؛

مایه بس شادمانی شد چون که دیدم دیدتان را.

شما دید باریک بینی داری.  می توانی اندکی کژی وکاستی هم بنمایی. 

شادمان کن با کلامی نکته آکند.

قربانت

dear Manouchehr

I'd read your poem yesterday, but couldn't let a message...I's out of town with a very bad French keyboard!!

This poem is again on of the most wonderful. I really really loved it and you will be amazed but , since yesterday, I'm repeating those last 2 beits, all the time in my mind.

Thanks for sharing dear.

ملک الشعرا منوچهر عزیز..

مائیم و می و مطرب و این کنج خراب

جان و دل و جام و جامه در رهن شراب

فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب

آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

Ebi aka Haaji

دست شما رو باید اقلا یکساعت ماساژ داد

 منهم با ردواین و ایراندخت هستم.  این شعر از اولش ولی بخصوص اون ٤ خط خیلی با ذهنم ور رفت.

another beautiful piece of art

Manoucher jan

You are a master in persian poetry. I was going to quote my favorite passage but it's the same exact verses that Redwine already did... simply perfect!!

Thank you 

IRANdokht

شراب سرخ گرامی؛

سپاس از مهربانی شما.

...

او که باشد کو کند انکار ما

که رهی تا مرز انسان رفته ایم؟

با همه راه دراز طی شده

جان من، ما قصه ای ناگفته ایم.

---

دمت گرم.