Manoucher Avaznia

جهان امشب مگر سر در گریبان است؛

که گوهر می فشاند از مژه ابر امردادان؛

و مَه در پشت مِه پنهانِ پنهان است؟

چنانم می نماید گردش چشمان کاوشگر

هزاران صحبت ناگفته بر لبهای خاموش خیابان است؛

ولی، گویی که میدان خالی از تکتازیِ چابکسواران است.

خدایا، اینچنین حزنی چرا لبها فروهشته بر این برزن؟

تبسم از لبان نونهالان از چه رو اینسان گریزان است؟

چرا سرما میان سینۀ گرمای تابستان چنین گسترده دامان است؟

سکوتی اینچنین در خورد مستان نیست.

خزانی زودهنگام است درین گلزار، ای رادان.

خدا را همرهان؛ یاران؛

ببار آرنده گان آرزوهای بلورین سحرگاهان؛

نخندیدن ستمکاریست.

جهان را لحظه ای بی شادمانیها بسر بردن تبهکاریست.

دژم در چهرۀ آیینه روکردن جفا بر مام ایران است. 

نباید اینچنین افسرده دل اندر غبار غصه بنشستن

و زانو در بغل کردن.

سیزدهم امردادماه1388 

اتاوا