Manoucher Avaznia

صد درود ای شور کیهانی ما

چاره ساز دلپریشانی ما

در میان جانِ جان جاکرده خوش

میزبان شوق پنهانی ما

در دبستانت چو مهر آموختی

گشته ای یار دبستانی ما

جذب و دفع پرتو جاوید تو

مایۀ ایمان و حیرانی ما

ما ز فُرقت خُرد و خستو گشته ایم

پس کی آید روزهمخوانی ما؟

از ندایی کآمدی از اندرون

زنده شد آوای عرفانی ما

از خروش بلبل اندر روی گل

تازه است ذوق غزلخوانی ما

چهریا، هوش جهان درمانده است

در شکوه عشق و ویرانی ما

در جمال هور و مَه هو دیده ایم

تا رسد یک دم دل آسانی ما

گفته ام بس داستان از نکته ای

خود بخوان این رزم میدانی ما

دوم بهمن 1388

اتاوا