Manoucher Avaznia

دلا رسید موسم نغمه و ما هر دو خامشیم

گویی ز خیل نغمه سرایان فرامشیم

شاید که برف کهنگی بر ما نشسته است

چون کهنه باده ایم، بی جنب و جوششیم

یا در جهان بماندیم نفرین جاودان

طوقی به گردن از خون سیاوشیم

شاید در انتظار غنی گشته ایم تمام

زآنرو کنون نه در جنب و کوششیم

صد تهنیت به ما که با  گنج غنای فقر

بر هر چه غیردوست یاغی و سر کشیم

زینرو شکسته دل، سنگین و بردبار

بر پینه های دوش دارهایی که می کشیم.

بیست و هفتم دسامبر 2004

اتاوا