Ali Abdolrezaei

''افسردگی''

من با سفر تا سرِ کوچه هم نرفته‌ام
هنوز زندانیِ همان اتاقم که دو سالی‌ست سالش را عوض کرده‌ام
تنهایی می‌کنم ... ولی تنها نیستم
مادرم هنوز به خوابم می‌آید که خواب‌های مرا ببیند
و خانه‌ای که ولش کردم
هر وقت دلش می‌گیرد
سرِ مستأجرم خراب می‌شود که برگردم

گناهِ من جز من همه آدم بودند بود
جانم را به در برده‌ام
تا به مادرم پدرم دوستانم که آدمند ... همه یکجا خیانت کنم

البته آدم آزار نیستم ... فقط هستم
روز از پیِ روز از دست می‌دهم
دارم ... دوباره آدم را تلف می‌کنم
نیازِ مبرم به یک شاعرِ کافی دارم
که به طرزِ فجیعی در خیالم آزادی کند
گرچه افسردگی با من دراز کشید و صورتم دراز شد
ولی درازم نکرده‌اند
هنوز علی عبدالرضایی‌تر از وقتی هستم که علی عبدالرضایی بودم
فقط نمی‌دانم از کجای نمی‌دانم آغاز و با یک نمی‌دانمِ بعدی آغاز و باز... بعد...
از کجا بدانم که بعدی کجاست؟
همیشه می‌خواستم اگر جایی هست کجا باشم نشد!

دلفین‌های پیری که با ساحل لاس می‌زنند وقتِ مرگ گرفته‌اند که آدم‌های آخرِ عمری در پارک‌های تهِ دنیا با خیالِ راحت پارک کنند 
دریا هم که بی‌رحمیِ دلپذیری‌ست
فقط تخته پاره‌ها را به ساحل می‌دهد که به ساحل ندهد
همه درحال ِخودکشی‌های منحصر به خودی آرام آرام می‌کنند که من زندگی نکنم
چه کنم!
آموزگارِ بزرگ هم جز گفت و گُهی که با هم می‌کردیم نمی‌خورد
هنوز همان غلط املاییِ همین کودکِ درحالِ مشقم که بد تلفظ شد
پاکش نمی‌کنند و خطش نمی‌زنند که خط ندهم
اگر بخواهم مشهد با دو باسنِ زرینش رضا کنان می‌آید که با من کنار بیاید
اصفهان که زیباترین یهودیِ راه گم کرده‌ی من است
سوارِ زاینده رودش شده از من آب می‌خورد که سن را برای همیشه از رو ببرد
الکی حافظ حافظ می‌کنند برخی
شیراز هم که تاریک مویی لاغر مردنی ست
همیشه عاشقِ من بود
عاشقِ من است
مرا می‌خواهد
باور نمی‌کنید سری به اهواز بزنید
و ردِ گریه‌های مازندران را در آبادان بگیرید
که این سطرها را خالی کرد ... خالی بست!

لب تر کردنی دارد این پیک کاکو! ... نوشِ جان!
کیف دارد این لب‌هایی که می‌خوری
مواظب باش شکم در نیاوری
لای این کلمات... جآآآآن! ... گم کرده ام
هرچه دنبالش می‌گردم
جان نمی‌گیرم
یکجا نمی‌میرم
حیف که در آب‌های خلیج فقط عرب‌ها آب تنی می‌کنند
و الا ّدریای خوشمّزه‌ی خزر اگر می‌توانست سوار طیاره شود
قطعن وسطِ پاریس پیاده می‌شد که درهم شنا کُنان قورباغه برگردیم

دیشب
رودخانه‌ای آمده بود به اتاقم
با درختِ رنجوری بر کرانه‌هاش که می‌خواست سیب‌های درشتش را فقط من بچینم
اشتها نداشتم
چقدر حیف شد
عجب لنگرودِ تنهایی شده بود

..............

''Sorrow''

Travel and I have not even been to the top of the alley 
I’m still prisoner to the same room whose age I have changed the last two years
Doing loneliness... yet not alone
My mother still comes to my dream to inspect my dreams
And the house I left alone
falls down on my tenant 
whenever it feels heart stricken
so I come back

My sin was ‘everyone’s human but me’
I had got me away with
betraying my mother father friends and all who are human at once

Of course I’m not antihuman I just am
Day runs after day out of my hands
Again I am squandering being human
I’m in immense need of an adequate poet
to go calamitously free in my imagination
even though sorrow laid down with me as my face grew long
but I have not stretched long
I still am more Ali Abdolrezaei than when I was Ali Abdolrezaei
but I don’t know where along this ‘I don’t know’ to begin 
and with the next I don’t know to begin and again... next...
How would I know where is next?
I always wanted if there is anywhere, to be somewhere it was not to be!

The old dolphins flirt with the beach when it’s time to die so humans 
at the end of their lives can park with peace of mind in parks at the edge of the world
The sea too is a delightful cruelty
giving only wooden wrecks to the shore in order not to give
everyone’s committing their own calmly exclusive suicides so I don’t live 
what can I do?
The great teacher doesn’t eat more than the shit we talked about
I am still the spelling mistake of this same kid who’s doing his homework
they don’t rub it out strike it through so I won’t drop a line
If I wanted St Mark’s Basilica with its golden domes to come to my side hailing Jesus
Venice that is my most beautiful wandering jewess 
would mount her Bridge of Sighs to drink from my Rio and put the Thames forever to shame

It’s pointless of some to speak Dante Dante
Florence that is a fit flaxen hair damsel
has always been in love with me
is in love with me
wants me
You don’t believe me take a trip to Ravenna
and follow the trail of Amsterdam’s tears in Sicily
which emptied these lines... in empty line breaks

Wet your lips on this goblet Senioritta ... salute!
most enjoyable these lips you’re eating
be careful you don’t get a fat belly
up the crutch of these words ... golly!!
no matter how much I try
I don’t get a life
It’s a pity that only lepers swim in the waters of this Gulf
otherwise if the Caspian could get on the plane
it certainly would land in the middle of Paris so we swimmingly mix and return as frogs

Last night
A river came to my room
with a slender tree on its banks which only wanted me 
to pick of its large apples
I had no appetite
what a pity it was
what a lonely birthplace it had become

......

Translator: Abol Froushan 

Viajar, y yo ni siquiera he estado en la parte superior del callejón
Todavía estoy preso a la misma habitación cuya edad he cambiado los dos últimos años
Haciendo soledad aún no solo
Mi madre aún viene a mi sueño para inspeccionar mis ensueños
Y la casa que deje solitaria
cae sobre mi inquilino
cada vez se siente al corazón asolado 
por lo que vuelvo
Mi pecado fue 'todo el mundo es humano excepto yo'
Me había salido con la mía
traicionando a mis amigos del padre de la madre y todos los que son humanos a la vez
Por supuesto que no soy antihumano, solo soy
Esto lo ejecuto día tras día fuera de mis manos
Una vez más estoy malgastando al ser humano
Estoy en la inmensa necesidad de un poeta adecuado
para que se involucre calamitosamente libre en mi imaginación
a pesar de que la tristeza establecida conmigo, como mi cara, creció alargada
pero no.
Todavía soy Abdolrezaei de Ali más que cuando era Ali Abdolrezaei
pero no sé donde comenzar
y con lo siguiente no sé como comenzar y otra vez... Próximo a...
¿Cómo sabría dónde es el próximo?
Siempre he querido, si hay en cualquier parte, al estar en otro lugar que no pretendía ser!
Los delfines viejos coquetean con la playa cuando es el momento de morir por lo que los seres humanos
al final de sus vidas pueden estacionar con tranquilidad en los parques del borde del mundo
El mar también es una crueldad encantadora
dando sólo madera a la orilla a fin de no dar
todo el mundo está cometiendo sus propios suicidios exclusivos con calma, por lo que yo no vivo
¿Qué puedo hacer?
El gran maestro no come más que la mierda que hemos hablado
Sigo siendo el error de ortografía de este mismo chico que está haciendo sus deberes
ellos no lo borran o tachan por lo que yo no suelto una línea
Si quería que la Basílica de San Marcos con sus cúpulas doradas vengan a mi lado, 
procedentes de Jesús
Venecia que es mi más Hermosa judía delirante
sería montar su puente de los Suspiros a beber desde mi río y poner el Támesis para siempre a la vergüenza
Es inútil de algunos hablar Dante Dante
Florencia es una doncella apasionada con su pelo suelto,
siempre ha estado enamorada de mí
está enamorada 
me quiere
Usted no me cree? Tome un viaje a Ravena
y siga el camino hacia las lágrimas de Amsterdam en Sicilia
que vacían estas líneas en saltos de línea vacía
Humedece tus labios sobre este cáliz Señorita -.salud!
más agradable estos labios que estas comiendo
Ten cuidado de no engordar a tu vientre 
hasta la entrepierna de estas palabras de sorpresa!!!!
no importa cuánto intente
No tengo una vida
Es una lástima que sólo los leprosos se bañen en las aguas de este Golfo
caso contrario si el mar Caspio se pudiera meter en el avión
sin duda, sería aterrizar en el centro de París por lo que, nadaría, y regresaríamos como ranas
Ayer por la noche
Un río llegó a mi habitación
con un árbol delgado en sus orillas que sólo me quería
para recoger sus manzanas grandes
No tuve apetito
Es una pena que haya sido
un lugar de nacimiento
En una solitaria se había convertido

....