دقیقا ۲۴ مهر ۱۷ سالگیم، با دایی کوچیکم مشغول قدم زنی بودیم در خیابان پهلوی. برگهای خشک چنار زیر پاهامون خش خش کنان، تا پارک ساعی میترکیدن. داشتیم با دایییم از لی اسکار حرف میزدیم، که چند هفته قبل کنار دریاچه سماع تو دل ما غوغا راه انداخته بود. به نظر هردومون خدا بود. دایییم که ۶ سال از من بزرگتر بود فلبداهه شروع کرد صحبت کردن از دوست دخترش. من با دایییم تاا اون روز از اون حرفها نداشتم که هیچ، ازش خجالت هم میکشیدم. پیش خودم داشتم فکر میکردم که، اصلا به من چه که تو و صنم همدیگرو بالا پایین کردین...به من هیچ مربوط نمیشد. هی برگ هارو با کفش ادیداسم محکمتر خورد میکردم...
تاا این که یک به ام و قرمز بغل جوب با صدای بلند پارک کرد. فرهاد داد زد: ماندا، اینجا چیکار میکنی؟! کنکورت چی شد؟! قلبم یکهویی از دهنم در اومد! ازدایییم خواهش کردم یک لحظه برای من صبر کنه، چون تو عالم خودش گیر کرده بود، ممکن بود منو اونجا جا بذاره.
فرهاد، پسر دختر عمهی بابا بود. از روی جوب پر از آب پریدم و اتفاقی افتادم توی توی بغلش. بغلم کرد و ول کن نبود. گفت چند هفتهٔ دیگه داره میره سوئیس. باز همونجا قلبم ریخت. پرسیدم چرا؟ گفت از علافی کلافه شده، دلش برای دوستاش تنگ شده بود. پرسیدم، کدوم دوست هات؟ گفت، بخصوص //francoise. /francoise?!! همونیکه مدرسهٔ رازی با هم بودن؟! ساکت، چشمهای قهوهای رو زیر ریبن زرد، تماشا کردم...
سه هفته قبل، رفته بودم به بزرگترین پارتی زندگیم، جشن تولد ۱۹ سالگیش. از کم تجربگی، خجالت و ترسم، دوستم شهرزاد رو همراه خودم برده بودم. که مبادا اون شب با فرهاد تنها بشم. کلی از دخترهای فامیل و آشنا هم سنّ و سالم هم بودن. حرفهای دخترانه میزدیم و میخندیدیم. اونهایی که دوست پسر داشتن پزشو میدادن به بقیه ما، کی کجا کنکور قبول شده و از این حرفها... تا این که صدای موزیک قشنگی رسید (امروز صدایش رو دوباره اینجا شنیدم)
دستم محکم از عقب کشیده شد. منو از دایرهٔ جمع دخترها جدا کرد. دلم میخواست همون جا توی بغلش روی پیست رقص میموندم ولی همه داشتن نگاهمون میکردن. حتا مامانش! هی سعی کردم فاصله رو حفظ کنم ولی نمیشد. زورش از مقاومت من بیشتر بود. از این حرکتش خوشم میامد. توی بغلش بدجوری جا خوش کرده بودم. با موهام که طرفهای کمرم میرسیدن بازی میکرد، منم lakht توی بهشت بودم. رقص تموم نشده بود که گردنم رو خیلی نرم بوسید. گفت بیا بریم تو. با صورت آتیش گرفته، گفتم "نمیشه".
سرم رو انداختم پایین و رفتم توی سندلی بغل دست شهرزاد، تمام وجودم رو با تمام هیجاناتش، شادیها و حیف هاش، انداختم. مثل مجسمه ماتم زده بود. شهرزاد با لبخند گفت "خانم خسته نباشین، نصف شب شده باید برگردیم خونه". مامانت پدرتو در میاره. اون شب زمان اصلا برام معنی نداشت.
هیچی حسّ نمیکردم. بجز بوی ادکلن balafre فرهاد... روی موهام و لباس فیروزه ایم.
Recently by Monda | Comments | Date |
---|---|---|
Dance in Iranian Movies | 4 | Jun 17, 2012 |
Mellow | 12 | Feb 08, 2012 |
Sing for You | 3 | Jan 17, 2012 |
Person | About | Day |
---|---|---|
نسرین ستوده: زندانی روز | Dec 04 | |
Saeed Malekpour: Prisoner of the day | Lawyer says death sentence suspended | Dec 03 |
Majid Tavakoli: Prisoner of the day | Iterview with mother | Dec 02 |
احسان نراقی: جامعه شناس و نویسنده ۱۳۰۵-۱۳۹۱ | Dec 02 | |
Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day | 46 days on hunger strike | Dec 01 |
Nasrin Sotoudeh: Graffiti | In Barcelona | Nov 30 |
گوهر عشقی: مادر ستار بهشتی | Nov 30 | |
Abdollah Momeni: Prisoner of the day | Activist denied leave and family visits for 1.5 years | Nov 30 |
محمد کلالی: یکی از حمله کنندگان به سفارت ایران در برلین | Nov 29 | |
Habibollah Golparipour: Prisoner of the day | Kurdish Activist on Death Row | Nov 28 |
باشه ماندا جان
Shazde Asdola MirzaFri Dec 17, 2010 09:11 PM PST
دوستت داریم و حرفتو باور میکنیم
No thank you Shazdeh
by Monda on Fri Dec 17, 2010 09:04 PM PSTValla didn't do anything more than that... Ey baba : )
Monda dear: no need to start all over, just change the title ;-)
by Shazde Asdola Mirza on Fri Dec 17, 2010 09:01 PM PSTخاطرات رمانتیک سانسور شده
شازده جان ، والا همینشم برای من خیلی بود!
MondaFri Dec 17, 2010 08:27 PM PST
لطفا اگر فرصت شد، به سه نکته توجه بفرمائید.
۱. در خانوادهٔ ما مرسوم نبود که تا یک پسری میگفت بریم تو، ما هم بریم. اگر میرفتیم، چند ماه قبلش پدر مادرهامون بساط عروسی رو برامون تدارک دیده بودن.
۲. زنهای نسل من اکثرا با ژن سانسور بدنیا اومدند. یعنی خیلی سخت میشه حرفهای خیلی خصوصی رو از دهنمون کشید. نه اینکه بخوایم ناز کنیم، نه، علتش اینه که قبل از باز کردن صحبت، قضاوتها رو اتوماتیک در ذهنمون میشنویم. مگر اینکه دوران بلوغ در ایران بزرگ نشده باشیم. یا از خانوادهٔ خیلی آزاد آمده باشیم.
۳. در این داستان کوتاه، تنها نکاتی که من قصدا جا انداختم، فعل او انفعالات بدنی و هورمونیم بود. مثلا، وقتی مات زده نشستم، سوای گیجی (از بی تجربگی) و احساس خجالت (یا خریت)، هجوم دوپامین و ایندورفین به مغزم، هم شدیدا علت بود. فلواقه اورلد احساسی.
پسرهای دیگیی بودن قبل از فرهاد، ولی اون اولین کسی بود که جرات کرده بود بهم ابراز علاقه بکنه، بدون ترس از هیچکی. برای همین شجاعتش، من همون لحظه بدجوری عاشقش شدم.
: )حالا مطمئنین میخواین از اول شروع کنم!؟
ماندا جان، اینکه کلیاش سانسور شده بود
Shazde Asdola MirzaFri Dec 17, 2010 06:24 PM PST
قبول نیست ... از اول!
Dear Monda:
by G. Rahmanian on Fri Dec 17, 2010 05:43 PM PSTبقول شاعر: من كه باشم كه بران خاطرعاطركذرم
Majid and Roozbeh
by Monda on Fri Dec 17, 2010 08:50 AM PSTMajid, I'd love to read your music recording stories, but i can understand your confidentiality dilemma in writing those blogs. You may have to change names, but then che fayedeh. But the natural writer/ story teller in you, will know how to go about those minor details : )
Roozbeh, Thank you so much for your comment. Do stick around - there are lots of nostalgic Gems on this site all the time.
Roozbeh
by Majid on Thu Dec 16, 2010 09:38 PM PSTI/most of us, would be more than happy to share stories/ memories from motherland with our younger friends who were not fortunate enough to enjoy youth in their vatan. Stick around aziz, this is home away from home!
one of, if not the best blog ever!
by Roozbeh_Gilani on Thu Dec 16, 2010 09:13 PM PSTIt is very interesting reading people talking so honestly about any aspect of their lives, finding common denominators and aspects of life which link us all together as a nation, even if I can not relate to the stories at all, which is the case here! With that said, apologies for the intrusion and i am out of here back to reading your wonderful stories about life in a bygone, seemingly much happier era....
"Personal business must yield to collective interest."
Khanoom Monda!
by Majid on Thu Dec 16, 2010 08:52 PM PSTYes, there were recording studios and label companies at the time but not behind my lil' store, "Argaamaan and Taraaneh" to name a few, I just had CO NEC TIONSSS.........LOL
I had a tape of Shamaaee zaade, singing all of his songs to Googoosh so she would get the jist of the melody and the tune, like Mordaab, Gharib e ashena, and many others, before Googoosh records them!
Based on those performances, some people encouraged him to start singing them himself (his biggest MISTAKE! if you ask me).
Said that, I love his "Agheegh, Ojaagh and ....."
Don't get me started please, it's a story on it's own deserving many blogs........LOL
Souri joon
by Monda on Thu Dec 16, 2010 08:28 PM PSTkhosh haalam ke behet khosh gozasht... i'm waiting to read Majid's or yours.
Monda jon
by Souri on Thu Dec 16, 2010 08:08 PM PSTThanks. I thought it is time to change that old avatar which was from two years ago. This one is taken last August......I thought it can bring a fresh air of summer, to this cold winter time :)
About DM, I got it wrong. You said to DM : befarmaeed mal e khodetouno(you meant he writes his own story).....I'd read befarmaeed mal e khodetouneh (befamaeed touye blog, khouneh khodetouneh)
just mis-reading, nothing wrong!
Your blog is a total success! I really enjoy reading all the comments here. Thank you again.
The good behavior of the people, warms our heart and make us thankful..... And the bad ones, just make us to recognize and appreciate the good ones!
Souri, Love your new avatar
by Monda on Thu Dec 16, 2010 08:00 PM PSTHow was I tarofing? What was all DM's?
Please advise.
Agha Majid, did you really?!
by Monda on Thu Dec 16, 2010 07:53 PM PSTWas there a recording studio behind your record store? I wonder what it was like before all he million dollar consoles came about in the 80's?
Monda Jaan,
by oktaby on Thu Dec 16, 2010 04:19 PM PSTSome things are better left to imagination. I enjoyed reading your story and along some comments it brought so much memories. Mostly sweet. Your friend Sima makes sense.
I don't remember the parfaits but remember the look & feel of it in detail.
OKtaby
G. Rahmanian va Aghadaryush
by Monda on Thu Dec 16, 2010 02:15 PM PSToktaby too delet negah nadaar
by Monda on Thu Dec 16, 2010 02:07 PM PSTWhen you have the chance, do Think about her and possible scenarios until you see he possibility a) she was not the one for you had you known her more or b) she's been feeling the same as you have which may be c) laanat bar in roozegaar, che heif..
I am so glad you read this.
(Chatanooga had the best parfaits, right?)
If you need a break: Do read Faramarz's new story for now
by Monda on Thu Dec 16, 2010 01:03 PM PSTGooleyeh namakeh : )) i'm working 'til class tonight.
Please do let me know!
by sima on Thu Dec 16, 2010 01:00 PM PSTIt's one of my few lifelines to life as I knew it. Even if I miss some I catch most of them!
Hon?!
by Monda on Thu Dec 16, 2010 12:56 PM PSTakheh you're always so bezee, room nemisheh hey baraat chert o pert email konam : ))
whenever you'd like to hear more, just come on by!
Bah bah keyf karadam!
by sima on Thu Dec 16, 2010 12:50 PM PSTIt's so nice to be immersed in all the sweet memories of everybody. I so agree with those who said they miss the days when you saw this kind of friendly spirit on IC.
Monda joon, I'm always so happy to read your blogs. It's remarkable how there is so much more to know about people you have known all your life! Writing is great.
I saw this blog by accident. I count on you emailing me with your blogs, otherwise I miss them!
merci Ari jan,
by Monda on Thu Dec 16, 2010 08:18 AM PSTIn this very troubled world we live in, once in awhile I get the urge to see the lighter sides of life. All I can offer are a few lines about periods in My life when every feeling was simply categorized and very important. Also, bringing up these childhood memories, helps me see the importance of relationships in my 18 year old's life and how differently she goes about resolving romantic events, of any magnitude. I'm one proud parent, Ari!
Such a beautiful story!
by Ari Siletz on Wed Dec 15, 2010 11:20 PM PSTThe shy girl who always attracts trouble. Bet she hasn't changed a bit!
داستانهای رمانتیک قصر یخی چطور؟
MondaWed Dec 15, 2010 04:31 PM PST
> //www.youtube.com/watch?v=jNxP47zuKwc&feature=related
tehranihaaye pre-78 midoonand : )
قاصدک صادق
FaramarzWed Dec 15, 2010 12:36 PM PST
Monda,
The quote came from my response to Shazde in defense of all shy Iranian women in the blog below.
//iranian.com/main/blog/shazde-asdola-mir...
نخیرم ولی خوب بله دیگه، فرامرز
MondaWed Dec 15, 2010 11:27 AM PST
: ))
این جریان قاصدک رو من درست نگرفتم. توضیح لطفا.
هادی جان، رسیدن بخیر عزیز!
MondaWed Dec 15, 2010 11:24 AM PST
در زنگیم خیلی خرییتها کردم ولی اون تو نرفتن اون شب، جزوشون محسوب نمیشه : )) بعدا بهت مینویسم چرا.
ماندا
hadi khojinianWed Dec 15, 2010 11:20 AM PST
خب می رفتی تو دیگه دختر ! تازه از اکسفورد به خانه رسیدم . خستگی ام با نوشته ات در رفت . خوش و خندان باشی
فرامرز جان , شما چوب قاصدک بودنتان را هم می خورید .
Anahid HojjatiWed Dec 15, 2010 11:18 AM PST
قاصدک! هان، ولی ... آخر ... ای وای!
راستی آيا رفتی با باد؟
با توام، آی! کجا رفتی؟ آی ...!
راستی آيا جايی خبری هست هنوز؟
From Akhavan Sales' poem
همش تقصیر این فرامرزه!
FaramarzWed Dec 15, 2010 11:04 AM PST
ماندا،
خیلی ممنون از کامنتت! اگر کار دیگری هم در دوران جوانی و بعد از جوانی کردی، اونها را هم اینجا بگو و تقصیرشوهم بذار گردن من!
دوستان دیگر هم همینطور!
آب که از سر گذشت چه یک وجب، چه صد وجب!
من همش چوب ساده دلیمو میخورم!