msabaye

گرفتمت مهمان

نزدیک بود در بری. دوباره شروع کرده ای به حقه بازی و برای خودت کارت دعوت به سفره مردم صادر میکنی. با اجازه خانم روستا بنده هم این شعر را برای وجود شریف سرودم

میهمان باز دغل کرد و تعارف بنهاد

چتر خود باز نمود و در تلبیس گشاد

چو به دیدار رود از پی دیدن نرود

که کباب بره و مرغ کشیدش به جهاد

میزبان را چه تملق ز پی حلوا گفت

بهر یک باقلا پلو شرم و حیا داده به باد

خبر مرگ و عروسی شنود شاد شود

تا که شامی ز میت خورد و یا آنکه بداد

هر که نان از عمل خویش خورد

او همی مفت خوری کرده مراد

will be back with translation

I went on a journey without me

There I found joy without me 

The moon that hid, could not see

Cheek to cheek with me, without me

For beloved set my soul free

I was rebourn without me

Erase me from memory

I remember, without me

Closed all doors, I could not flee

Then I entered without me 

P.S. just found this in my purse - always good to carry around solid Molana.

I don't think it's complete, only the bayts i could remember. 

خانم روستای گرامی

شراب آزادی به جای خود عالی است البته اگر "خالص"  باشد!

 .

ولی هیچ چیز جای مهمانی را نمی گیرد. به امید چنین روزی:

روستا سفره بیفکند و چلو مرغ نهاد

میهمان را ز در آورد و کنارش بنشاند

گفت: "مهمان بخور از مرغ و پلو، نان و کره

تا باقالا پلو آید به میان گوشت بره "

پس شراب آمد و سالاد و شیرینی به میان

دید مهمان ز فرح صد هنر طبخ عیان!

 .

ارادتمند: ب. مهمان

درویش و قلندر

Dear FR:

darveesh va ghalandar (pay scale!) yes, but not by choice! :-)

ayaam beh kaam,

Yours,

Ali P.

علی‌ عزیز

خشت زیر سر و بر تارك هفت اختر پای / دست قدرت نگر و منصب صاحبجاهی

FR

My Biography :-)

خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا؟

مهمان عزیز

شما با داشتن مادری گرامی‌ در کنار خود دیگر به آش این حقیر نیازی ندارید. به ایشان سلام مرا برسانید و به امید آنکه روزی نه چندان دور شربت شیرین آزادی را در محضرتان مهمان باشیم.

FR

روحی فداک مادام

با چه زبانی تشکر کنم؟

لینک بسیار عالی فرستادید. مادر این جانب نیز از شما تشکرات نمودند.

بفرمایید آن مهمانی که می خواهید بدهید و آن آش معروف (روش سه وجب روغن فرد اعلای کرمانشاه)  که ما را دعوت کردید کی و کجا خواهد بود ؟

بازهم ممنون

.

مهمان

Mehman the answer is:

این بیت آغازین چکامه جاودانی دکتر (سناتور سابق) غلام علی‌ رعدی آذرخشی است

متن کامل اینجاست:

//www.rpedram.com/articles/negah.pdf

FR

...

هنوزم چشمای تو، مثل شبای پر ستاره ست
هنوزم دیدن تو، برام مثل عمر دوباره ست

هنوزم وقتی می خندی، دلم از شادی می لرزه
هنوزم با تو نشستن، به همه دنیا می ارزه

اما افسوس تو رو خواستن،دیگه دیره؛ دیگه دیره
اما افسوس به نخواستن،دلم آروم نمی گیره؛نمی گیره

تا گلی بر سر ایوون تو پژمرد و فرو ریخت
شبنمی غمزده از گوشه چشمان من آویخت

دوری بین من و تو؛دوری باغ و تماشاست
دوری بین من و تو؛دوری ماهی و دریاست

اما افسوس تو رو خواستن،دیگه دیره؛ دیگه دیره
اما افسوس به نخواستن،دلم آروم نمی گیره؛نمی گیره

انوری

 من دوست ندارم که تو را دوست ندارم

تو شرم نداری که ز من شرم نداری

Mine is looped

That is neat! I had not heard that before. Thanks.

Since Early Childhood: man nadanam beh negahe to ...

All these years, I thought this was part of a poem by Gholamali Karami (this is how I remembered the last name relying on memory from years ago) who wrote it about his deaf brother, who couldn't speak either. The poem had the exact same effect on me when I read it in the textbook, and curiously enough, I remembered the one verse you cited!

Looking at the comments, I gathered the last name I remembered is incorrect, but the first name is fine!

Makes sense

سپاس گذارم از تصحیح منوچهر خان،

 وقتی‌ در ایران بودم، در اداره‌ای کار می‌کردم.  یکی‌ از همکارن شدیدا عاشق رئیس حسابداری بود، که به جز زمانی‌ کوتاه، دیگر توجهی‌ به او نداشت.

این همکار، همیشه با دیدن رئیس حسابداری، این شعر رو می‌خوند، و من از او یاد گرفتم و این بیت همیشه در یاد من ماند.

one of my favorites

یکی‌ درد و یکی‌ درمان پسندد          یکی‌ وصل و یکی‌ هجران پسندد

من از درمان و درد و وصل و هجران      پسندم آنچه را جانان پسندد

بابا طاهر همدانی

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی‌

عقل داند که در این دایره سرگردانند

غریب

غریب عزیز:

گفته بودم غم دل با تو بگویم چو بیایی

چه...

آتش مهر که بر

آتش مهر که بر باد دهد بنیادم؛

بود آیا که از این غصه کند آزادم؟

گفته بودم....

گفته بودم چون بیایی غم دل با تو بگویم

   چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

آفرین مهربان!

.

که کردار ماند ز ما یادگار

Montakhab Shahnameh, Forooghi, Dastaan e Rostam va Esfandiar.  page 414.

we used to utter this a lot

we used to utter this a lot in high school for fun, (high school students in Iran were after fun more than serious things specially in poetry):

چنین گفت رستم به اسفندیار

که من گشنمه نون سنگک بیار

.

? wonder if you know the real second mesrah

Here is my all time favorite

بسی‌ رنج بردم در این سال سی‌

عجم زنده کردم بدین پارسی‌

You are a genius

Mehraban, weather you admit it or not!

Do you know how many years I uttered this beyt and I was after the poet?

found him:

//fa.wikipedia.org/wiki/%D8%BA%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%84%DB%8C_%D8%B1%D8%B9%D8%AF%DB%8C_%D8%A2%D8%B0%D8%B1%D8%AE%D8%B4%DB%8C

Gholaam ali raadi azarakhshi

Sher e "Negah"

Ps. Raadi baa Eyn  

حرف ندارد استاد!

آن بیت اول که آوردم می دانید از کیست؟ گویا در کتاب دورۀ سوم راهنمایی ما آمده بود و از یکی از شاعران معاصر است.

مهمان عزیز

 این چطور است؟
سخت خواهم که تو را تنگ بگیرم آغوش
هر قدر دل به فشردی،  به کشانم بر دوش

استاد گرامی سعادت نوری

آیا می دانید شاعر بیتی که در پایین آوردم کیست؟ باید یکی از معاریف معاصر باشد.

سوزنی سمرقندی

بنظر می آید که شعر مورد پرسش شما از سوزنی سمرقندی باشد / نگاه کنید به لغت نامه دهخدا

revision

!I revised your beyt, don't know if I did it for the better or worse

سخت خواهم که تو را تنگ بگیرم آغوش

هر قدر دل بفشردی بفشارم آغوش

.

?what dou say