Focus Visually On Iran

Very nice vazn in this روي خاک poem

Forough is using vazn in this poem so nicely. I found this article about music in Forough's poem. I have not read the article yet but it looks interesting:

//forougham.blogfa.com/page/forough129.aspx

روي خاک

هديه

Thanks MG for the great postings

Shamlou's poem for Forough is beautiful.

به جُستجوی تو
در معبرِ بادها می‌گریم
در چارراهِ فصول،
در چارچوبِ شکسته‌ی پنجره‌یی
که آسمانِ ابرآلوده را

قابی کهنه می‌گیرد.

and also all those from Forough.

تنها صداست كه ميماند

متبرک باد نامِ تو! متبرک باد نامِ تو!

-------------------------------

در خاموشیِ فروغ فرخ‌زاد

----------------------------------------------

به جُستجوی تو
بر درگاهِ کوه می‌گریم،
در آستانه‌ی دریا و علف.

به جُستجوی تو
در معبرِ بادها می‌گریم
در چارراهِ فصول،
در چارچوبِ شکسته‌ی پنجره‌یی
که آسمانِ ابرآلوده را

این دفترِ خالی

□

جریانِ باد را پذیرفتن

و جاودانگی
رازش را

پس به هیأتِ گنجی درآمدی:

□

نامت سپیده‌دمی‌ست که بر پیشانی‌ِ آسمان می‌گذرد
ــ متبرک باد نامِ تو! ــ

و ما همچنان

//www.shamlou.org/index.php?q=node/508

تولدي ديگر

‫‫و به آواز قناري ها‬
‫که به اندازة يک پنجره ميخوانند‬
‫آه...‬
‫سهم من اينست‬
‫سهم من اينست‬
‫سهم من،‬
‫آسمانيست که آويختن پرده اي آنرا از من ميگيرد‬
‫سهم من پايين رفتن از يک پله مترو کست‬
‫و به چيزي در پوسيدگي و غربت و اصل گشتن‬
‫سهم من گردش حزن آلودي در باغ خاطره هاست‬
‫و در اندوه صدايي ان دادن که به من بگويد:‬
‫>دستهايت را دوست ميدارم<‬
‫دستهايم را در باغچه ميکارم‬
‫سبز خواهم شد،‬
‫ميدانم، ميدانم، ميدانم‬
‫و پرستوها در گودي انگشتان جوهريم‬
‫تخم خواهند گذاشت‬
‫گوشواري به دو گوشم ميآويزم‬
‫از دو گيلاس سرخ همزاد‬
‫و به ناخن هايم برگ گل کوکب ميچسبانم‬
‫کوچه اي هست که در آنجا‬
‫پسراني که به من عاشق بودند، هنوز‬
‫با همان موهاي درهم و گردن هاي باريک و پاهاي لاغر‬
‫به تبسم هاي معصوم دخترکي ميانديشند که يک شب او را‬
‫باد با خود برد‬
‫کوچه اي هست که قلب من آن را‬
‫از محل کودکيم دزديده ست‬

سفر حجمي در خط زمان‬
‫و به حجمي خط خشک زمان را آبستن کردن‬
‫حجمي از تصويري آگاه‬
‫که ز مهماني يک آينه بر ميگردد‬
‫و بدينسانست‬
‫که کسي ميميرد‬
‫و کسي ميماند‬
‫هيچ صيادي در جوي حقيري که به گودالي ميريزد، مرواريدي‬
‫صيد نخواهد کرد.‬
‫من‬
‫پري کوچک غمگيني را‬
‫ميشناسم که در اقيانوسي مسکن دارد‬
‫و دلش را در يک ني لبک چوبين‬
‫مينوازد آرام، آرام‬
‫پري کوچک غمگيني‬
‫که شب از يک بوسه ميميرد‬
‫و سحرگاه از يک بوسه به دنيا خواهد آمد

‫فتح باغ

‬

شبي از خرگوشان وحشي‬
‫و در آن درياي مضطرب خونسرد‬
‫از صدف هاي پر از مرواريد‬
‫و در آن کوه غريب فاتح‬
‫از عقابان جوان پرسيديم‬
‫که چه بايد کرد‬
‫همه ميدانند‬
‫همه ميدانند‬
‫ما به خواب سرد و ساکت سيمرغان، ره يافته ايم‬
‫ما حقيقت را در باغچه پيدا کرديم‬
‫در نگاه شرم آگين گلي گمنام‬
‫و بقا را در يک لحظة نامحدود‬
‫که دو خورشيد به هم خيره شدند‬
‫سخن از پچ پچ ترساني در ظلمت نيست‬
‫سخن از روزست و پنجره هاي باز‬
‫و هواي تازه‬
‫و اجاقي که در آن اشياء بيهده ميسوزند‬
‫و زميني که ز کشتي ديگر بارور است‬
‫و تولد و تکامل و غرور‬
‫سخن از دستان عاشق ماست‬
‫که پلي از پيغام عطر و نور و نسيم‬
‫بر فراز شبها ساخته اند‬
‫به چمنزار بيا‬
‫به چمنزار بزرگ‬
‫و صدايم کن، از پشت نفس هاي گل ابريشم‬
‫همچنان آهو که جفتش را‬
‫پرده ها از بغضي پنهاني سرشارند‬
‫و کبوترهاي معصوم‬
‫
از بلندي هاي برج سپيد خود‬ ‫به زمين مينگرند‬

کوچه ای هست که

some favorite lines

thanks tapesh for posting. 

میتوان بر جای باقی ماند
در کنار پرده اما کور اما کر
میتوان فریاد زد
باصدائی سخت کاذب، سخت بیگانه
"دوست میدارم"
میتوان با زیرکی تحقیر کرد
هر معمای شگفتی را
میتوان تنها به حل جدولی پرداخت
میتوان تنها به کشف پاسخی بیهوده دلخوش ساخت
...

میتوان با هر فشار هرزۀ دستی
بی سبب فریاد کرد و گفت
آه، من بسیار خوشبختم

*

merci...