The zenith or the shame of civilization?

ام گم گشته است ویکسره تدبیرها ID

مانده بی سود و ثمر.

م را یافت دشمن بانگاه حیله اندوزش. Pass word

در تمام طول شب، یا روز

Yahoo و Google

می فرستندم زهرسو mail های تلخ.

هرکه می خواهد

به هر weblog

کلاه تازه ای بگذاردم برسر.

از سر کارم، هزاران page بی معنی روان گشته است

این یکی می خواهدم update چیزی را

وان دگر می پرسدم uploadکاری را

من نمی دانم چرا access نمی یابم به این website

می شود یکباردراین site، من loginکنم امشب؟

آه! به کجای Microsoftexcel بیاویزم قبای ژنده خود را؟

تا کشم از لابلای fileها بیرون

راز dataهای پنهان مانده را، دلخون؟

عابرین، ای عابرین

بگذرید از searchمن بی هیچگونه فکر

دشمن من می رسد، تا hack کند من را

خیره می خواهد،

Desktop م را در این laptop

با clickیخرد، ازهم بردرد اکنون.

با documentی چنین دلتنگ

در settingی اینچنین دلگیر

toolbarو کولبارم را از این networkخواهم برد.

گرچه دیگر hardcopyهای من از هم فروپاشید،

Shortcutی همنمی یابم:

ولی دیگر

به این server

attachment ی ندارم هیچ.

گر بساطم را دراینجا save نتوانم

میبرم فریاد،

صد فریاد در YouTube

باشد اندر پشت این آشفته Internet

روزهای دیگری باشد
روزهای خوب.