وضعیت جسمانی عیسی سحرخیز، از روزنامه نگار در پی اعتصاب غذا در روزهای آغاز سال نو رو به وخامت گذاشته است. مهدی سحرخیز فرزندوی درگفت وگو با کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که او طی ماه های گذشته ۲۰ کیلوگرم وزن کم کرده است و زندان انفرادی و شرایط زندان سلامت وی را به صورت جدی تهدید می کند.  این درحالی است که پس از هشت ماه بازداشت وی وضعیت حقوقی پرونده ی این روزنامه نگار همچنان بلاتکلیف باقی مانده است پیگیری های وکیل مدافع و نیزخانواده وی نیز در این زمینه بی نتیجه باقی مانده است.

کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران با ابراز نگرانی از وضعیت سلامتی عیسی سحرخیز، حضور وی در زندان و ادامه شرایط را برخلاف قانون می داند و بلاتکلیفی وبی توجهی پزشکی در زندان را تنها حربه ای برای اعمال فشار جسمی  و روانی بر وی می داند. او از مراحل دادرسی عادلانه به دور بوده است و وکیل وی پس از ۹ هنوز نمی داند وی به دلیل چه فعالیت غیرقانونی باید چنین شرایط دشواری را تحمل کند.

مهدی سحرخیز  به کمپین گفت که  اعتصاب غذای پدرش نگرانی زیادی را برای خانواده وی ایجاد کرده است. او در ارتباط با اتهامات پدرش سحرخیز به کمپین گفت: «ایشان در حدود ۲۷۵ روز است که در زندان به سر می برند. از روز چهارم جولای که بازداشت شده اند هیچ گونه مرخصی نداشته اند. می شود گفت که هیچ گونه ای پرونده ای تشکیل نشده و هیچ اتهامی وارد نشده است. البته یک سری اتهاماتی را وارد می کنند که درست نیستند. این اتهامی هست که به هر کسی گفته اند و هیچ گونه رسیدگی به وضع ایشان نشده است. در مورد وضعیت عمومی ایشان از وقتی که به زندان رفته اند ۲۰ کیلو وزن کم کرده اند. از نظر روحی البته وضعیت خوبی دارند.»

مهدی سحرخیز با اشاره به ۵ روز اعتصاب غذای پدرش اظهار داشت: “برای عید به مدت ۵ روز اعتصاب غذا کردند. همین باعث شد که روز اول عید زمانی که برای نماز بیدار می شوند دچار افت فشار خون شده و به زمین بخورند. وقتی به درمانگاه منتقل شدند گفته شد که مورد خطرناکی بوده است و باید به این افت فشار رسیدگی شود. مادرم که در عید با ایشان ملاقات داشتند گفتند که از نظر جسمانی بسیار ضعیف شده اند.»

او با اشاره به نتیجه نگرفتن از پیگیری های خود و وکیل عیسی سحرخیز در خصوص وضعیت حقوقی این روزنامه نگار زندانی به کمپین گفت: «از نظر حقوقی خیلی وقت است که ما در حال پیگیری هستیم. خود ایشان درخواست مرخصی کرده اند اما هیچ جوابی به ایشان نداده اند و نگفته اند که چه کار می خواهند بکنند. ما هم همچنان منتظریم چون ایشان را بی دلیل نگه داشته اند. با وکیل ایشان هم که صحبت کرده ایم می گویند که ایشان هم مثل ما منتظر هستند که ببینند چه می شود. ایشان بازجویی ندارند و بلاتکلیف نگه داشته اند و اتهام براندازی را به همه زده اند و مورد خاصی نیست. اما به درخواست مرخصی ایشان هم هیچ جوابی داده نشده و این باعث نگرانی است.

یک مدت ایشان را به انفرادی بردند. بعد از ۷۰ روز به بند دیگری منتقل شدند ولی باز هم او را به انفرادی بردند. اما چندوقتی هست که ایشان را به بند ۳۵۰ منتقل کرده اند. ملاقات ها بستگی به هفته و روز و برنامه هایی که هست دارد. ملاقات بوده اما بسیار سخت و کوتاه و تلفن هم گاهی می زنند. ملاقات بستگی به شرایط بیرون و این که در انفرادی هستند یا نه دارد. پیگیری ها در مورد این که هر هفته امکان ملاقات داشته باشند هنوز به نتیجه ای نرسیده است.»

From: International Campaign for Human Rights in Iran [1]