از خواب که بر می خیزم
هنوز خوابم
و حضورم هزار ساله است
در ریتم آغازین

خورشید که میتابد
پاهایم دراز می شود
در شهر دنیا و میگذرد
از مرز تمدن
با خلخالی از گل بوسه های آدمی

و آنچنان مغز ساده و بی فلسفه لم
راحت است
که همه ی قوانین کهنه را مچاله می کند

و این تلفن های دستی
با اس-ام-اس های آن
خطی دارد که ما را به کهکشان می برد
و نزدیک به خنده ی سیاره های گمشده

محبوبم بهانه است وقتی که می گویی
ساده ی غارنشینی
در هند و چین و آفریقا

عقل و هوش و گوش تو وصل است
به محله های کاخ سفید در دی- سی
و خیابانهای فلورانس
با مافیای عشق

ما فاتحانه قانون های محلی و
ریتم های تاریخی را
رسوا کرده ایم
و پارادوکس ها را در زباله پنهان

چه فرصتی است که آزادی و عشق را
با پیامهای اس-ام-اس
در اتاقک های ابنترنتی امتحان کنیم

--

مهناز بدیهیان

www.mahmag.org [1]