در مصاحبه ضمیمه مادر پیر و نزار ستار بهشتی [1]، کارگر وبلاگنویسی که زیر شکنجه بقتل رسید، از جمله میگوید:

" کسانی که صدای مرا می شنوند، پیگیر پرونده فرزند من باشند. ستار پرستار من بود، همه کس من بود و او را کشتند. من قبول ندارم که ستار فوت کرده؛ اصلا این حرف ها را قبول ندارم. بچه من کشته شده است

۳۵ سال سن داشت و حتی دارو مصرف نمی کرد. روز سه شنبه او را بردند و سه شنبه بعدش کشتن و خبر مرگ او را برای من آوردند."

حال و روز ایران  و ایرانی اینطور سیاه نخواهد ماند؛ روزگاری که جان هر ایرانی، هر ایرانی، بالاترین ارزش را پیدا خواهد کرد دور نیست، تا آنروز، صدای ستم دیدگان را  از گوش نباید خارج کرد.

  ستار بهشتی را از یاد نبرید!

تبریک

پ.ن. به اینجا [2] و اینجا [3] هم سرکی بکشید.