بمناسبت عاشورا، آیت‌الله محمد جواد فاضل لنکرانی در تلویزیون گفته [1]:

" درک حقیقت عاشورا بدون گریه امکان پذیر نیست.

متاسفانه در یکی از نشریات مطلبی نوشته شده بود که به جای گریستن باید به نگریستن فکر کرد؛ این در حالی است که در این قضیه گریه و بکا [اشک و زاری] فکر انسان را عمق و گسترش میدهد تا بتواند به حقیقت واقعه دست یابد.

انبیای الهی با گریستن و اشک ریختن برای امام حسین(ع) به خداوند تبارک و تعالی تقرب پیدا می کردند..."

اینکه چگونه حضرت آیت الله از نحوه تقرب انبیا نزد الله، آنهم آنانی که بسیار پیش از امام حسین از دنیا رفته بودند خبر دارد مورد نظر این چند سطر نیست.

غرض اشاره به اصرار آقایان به وجود الله علاقمند به اشک و لابه مخلوق خود، یا به عبارت دیگر، الله سادیسمی است.

و دیگر آنکه، نفرت حضرات از شادی مردم و پافشاری بر اشک در آوردن و این دیدگاه که غم و غصه و زاری "فکر انسان را عمق و گسترش میدهد" و برحذر داشتن مردم از روش تعقل در درک بهتر دین و دینداری.

مرید خرقه دُردی کشان خوش خویم !

تبریک

پ.ن. این آیت الله پسر همان آیت اللهی است که فتوای قتل رافق ناظر اوغلو تقی‌زاده راد داد و شاپسر هم پس از قتل آن نویسندۀ خوش طینت، از فرمان باباجون دفاع کرد. به اینجا [2] سرکی بکشید.