آن ارباب سایت ایرانیان،آن کمر همت بسته به میان،آن دشمن فراموشی و نسیان و آن آورنده خبر خوش و نوید ، مبشر فردای پر امید، منادی صبح سپید، میرزا جهانشاه خان جاوید نیکا مرد و شایسته آدمی بود.

گویند سنه هاقبل بنای کشکول عظیمی را پی افکند که آنرا به یاد و عشق ملک عجم، ایرانیان نام نهادی و آنرا به ماواء و محلی بدل ساخت جهت آنکه غریبان در آن غربت ز یاد ببرند و ماندگان سوز دل در آن میان گذارند و نویسندگان در آن کتابت کنند و بیوه گان در آن همسر یابند و سیاسیون از پلتیک و ارباب صنعت از هنر خویش صحبت کنندو هر کس چو برج بابل به زبان خود راز دل به دیگران وا گوید.

نقل است که آن شاه جهان طاقت ماندن در یک محل نبودی چندان که دوربین در کف توسن راهوار خود سوار شدی، اذان صبح به برکلی بودی چاشت به سان حوزه خوردی صلاه ظهر به لس آنجلس و نماز عشا به سن دیگو  کردی و در یکجا نماندی.زین جهت رجلی کثیر السفر و کم حضر بودی و سیر آفاق و انفس کردی. عکس خلایق و امکنه گرفتی در کشکول به خلق نمایش دادی و آنان را به سفر طویل و آرزوی مدید غرقه کردی .   

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم / موجیم که آسودگی ما عدم ماست 

روزی مرا گفت که آرزویی در سر و سودایی به دل باشد که چون آنرا نائل شوم دیگر خواسته ای نباشد. مدتی است فکر سفری در سر دارم طویل تر از شب انتظار و مدید تر از یوم قبل افطار.  پس پرسیدمش  که ای شیخ جی جی آن کدام باشد. بگفتا خواهم که روزی از ولایت کالیفرنی عازم هاوایی شوم که نیکو هوایی دارد پس به ژاپن و چین و ختن و هندوستان و سرزمین ظلمات روم و آنگاه به ماورالنهر و سرزمین یاجوج ماجوج وقفقاز و پارس و شام و عراق وقسطنطنیه و روم کبری و صغری و ممالک فرنگ اعم از افرنسیه و اندلس و بریطانی و ایطالی و پروس را نیکو سیاحت کنم و مصر و آفریقا و مراکش و دارالبیضا را چو دیدم به برزیل و آرژانتین وشیلی و قطبین و سرزمین زمهریر و بحرالغرائب سفر کنم و در آخر به بلاد مکزیک سکنی گزینم و عمر را به سکوت و سلامت گذرانم.

و چون به سفر روان گشتی یاران موافق و دوستان یکدل همی گریستندی و موی کندی و جامعه پریشان کردی جهت این مفارغت. شاهدی از غیب رسید که ای خلایق ،دل غمین مدارید که شیخ جی جی در آنجا نیز نماناد که اقامت و سکونت وی در یک محل از محالات باشد. 

شرح المشاهیر و کشف المعاریف

قرن پانزده ه ق – نسخه سانفرانسیسکو