ای رفیقان ما جهالت کرده ایم
بر شما و خود خیانت کرده ایم

کشور خود را به ملا داده ایم
سفلگان را کار والا داده ایم

ما گمان کردیم مردان خدا
صادقند و عادلند و با حیا

مکر و ظلم و حلقه های دارشان
کرده ثابت فکرشان، کردارشان

بعض آنها جبرئیلان گشته اند
قاتل اقوام ایران گشته اند

جمع دیگر مات و ساکت مانده اند

با تقیه عذر وجدان خوانده اند

گرکه این دینست ، بی دینی کجاست؟

 قتل و غارت هم ز فرمان خداست؟   

گر بود الله چنین نا مهربان
پس خدا جویی ست کار ابلهان

ای  رفیقان راه ما بی راهه بود
گرچه اول، خوب و زیبا می نمود

ما سیاست می کنیم از دین جدا
نسل بعدی شر نمی خواهد ، چو ما

کشور ایران صدامان می زند
زنگ بیداری برامان می زند

خیز تا رستم شویم و زال زر
از وطن ریزیم دیوان را به در

خیز تا آرش بماند شادمان
خیز تا ایران بماند جاودان