سال ها پيش وقتي با چمدان هاي خاكستري ام پا به سرزمين آزادي گذاشتم با وجودي خسته از تاريكي هاي سرزمين مادري ام و با قلبي پر اميد براي آينده بهتردر شهري در وسط ايالت طلايي سكني گزيدمִ دوران سختي بود سال هاي اول مهاجرت روز هايي كه مملو بود از تنهايي وغربتִ در حاليكه در اقيانوس خانه جديدم براي نجات پيدا كردن دست وپا مي زدم به دنبال جايي بودم كه از آن بتوان با خانه قديمي ام نيز در ارتباط باشم جايي كه بشه درآن ايران را ديد, حس كرد و در آغوش گرفتִ تااينكه در يك بعدظهر گرم تابستاني در حاليكه با بي حوصلگي در گوشه اطاق نشسته بودم در موتور جستجو اينترنت كلمه ايرانين را نوشتم و با آن كليك تمام ماجراها شروع شدִ
اولين انتخاب صفحه اي بود به نام ايرانين دات كامִ صفحه اي كه پر بود ازمقاله هاي جورواجور, عكس هاي وطن , كاريكاتور هاي بامزه , صفحه اي تزئين شده كه در بالاي آن نوشته شده بود “هيچ چيز مقدس نيست”ִ چقدر عجيب بود اين جمله براي من كه از سرزمين مقدسات آمده بودم و از نسل انقلاب بودم ִ از آن روز به بعد ايرانين دات كام شد محل پاتوق من, جاي كه هر روز چند بار به آنجا مي رفتم تا حرفها و دغدغه هاي هم وطنانم را در سراسر دنيا بخوانمִ چه جاي خوبي بود اين ايرانين دات دام, جايي كه مي شد ازاحساسات يك آقا در اولين كنسرت گوگوش بعد از ٢٢ سال تا داستان هاي داغ اطاق خواب يك خانم را خواند و لذت بردִ زمان گذشت و ايرانين دات كام شد قسمتي از زندگي منִ
چه شب هايي كه با خواندن داستان هاي سيامك بني عامري با صداي بلند خنديدم و چه صبح هايي در هنگام خوردن صبحانه با دنياي عجيب وغريب اعظم نعمتي به وجد آمدم و چه عصرهايي با خواندن نوشته هاي عاطفي و پر احساس نازي كاوياني به ايراني بودن خودم افتخار كردمִ
ايرانين دات كام يك ايران ديجيتال است يك ايران كه نسل هاست آرزوي داشتنش را در دنياي واقعي داريم جايي كه در آن آزادي بيان حرف اول است ִايرانين دات كام يك روزنه است كه از آن مي توان ايران فردا را ديدִايراني كه در آن هيچ چيز مقدس نيست در آن وحشت نيست در آن صبوري است در آن همبستگي است در آن آزادي استִ
ايرانين دات كام اي دوست قديمي, حالا كه درختان گيلاس به ثمر نشسته و جوجه پرستو ها بدون مادرشان مي توانند پرواز كننִ تو را در آغوش مي گيرم واز ته دل بهت سلام مي كنم.
سلامي چو بوي خوش آشناييִ تولد دوباره ات مبارك اي شهر فرنگִ
