زنی تا نیمه در خاک
می بارد بر سرش
باران سنگ ریزه نادانی
دست کودکی،
به زیر چرخ های کامیون شریعت می رود
تا ندزدد گرده نانی
عروسک دختر من جمجمه ای است
چه قلبی به روی پسرم در بغداد نفت پاشید
می بایست به سیاهی نفت باشد
این تصاویر را سر باز ایستادن نیست
می چرخد .. می چرخد بدور سرم
ومن در آرامش غار تنهایی خود
نظاره گراین طوفان مهیب
می دانم از دایره پای بیرون بگذارم
هزاران ترکش چرخان دور من
در بدنم فرو خواهد رفت
اما ندایی در سرم مرا رها نمی کند
قدم بردار . . . قدم بردار
* Eye of the Hurricane
شجاع عادل
