گرچه شاید خنده دار به نظر برسد اما از نگاه من دستگیری چند تن از سران بهاییت گام مثبتی در راستای احقاق حقوق شهروندی بهاییان است. فهم این نکته تنها در صورتی امکان پذیر است که در نظر داشته باشیم بنابر قانون اساسی ایران بهاییت در زمره اقلیت های مذهبی رسمی قرار ندارد. بر همین اساس بهاییان از حقوق مذهبی قانونی اقلیت های مذهبی نظیر حق تشکیلات اجتماعات مذهبی محرومند. با این حال همان قانون اساسی بهاییان را از حقوق شهروندی بهره مند می سازد. در نتیجه قانون اساسی به بهاییان حق داشتن تشکلات مذهبی را نمی دهد اما در عین حال به آنان حق می دهد تا از حقوق شهروندی چون تحصیل، اشتغال و امنیت برخوردار باشند.
اقدام جمهوری اسلامی در منع ورود بهاییان به دانشگاهها و ممانعت از اشتغال آنان به مشاغل دولتی غیرقانونی است. در عین حال اقدام بهاییان به ادامه فعالیت در تشکیلات مذهبی خود نیز دارای اعتبار قانونی نیست. ممکن است بهاییان این اقدام نوعی مبارزه در غالب “نافرمانی مدنی” به حساب بیاورند ولی به هر حال از اعتبار قانونی برخوردار نیست .بنابراین اقدام دولت در دستگیری سران تشکیلات بهایی قانونی است. نکته مهم این است که این اقدام در شرایطی انجام می شود که در چند ماه اخیر حملاتی به بهاییان در مناطق مختلف کشور انجام شده است. بر خلاف دستگیری های اخیر آن اقدامات غیر قانونی هستند. بنابراین اینکه به جای حمله به بهاییان با سران آنها با سلاح قانون برخورد شود گذاری از بی قانونی به قانون مندی در برخورد با بهاییت است.
این نگارنده به خوبی بر این نکته واقف است که حق داشتن تجمعات و تشکیلات مذهبی از حقوق مندرج و مذکور در عهدنامه حقوق بشر بین المللی است. با این حال نباید این نکته را فراموش کرد که اجرای قانون بد همواره بهتر از بی قانونی است. اگر گروههای مخالف بهاییت به جای اقدامات غیر قانونی چون ایجاد رعب و وحشت در میان آنان با تشکیلات آنان در چهارچوب قانون و عدالت پیش بینی شده در قانون برخورد کنند می شود امید داشت که در ادامه همین مسیر بهاییان از حقوق شهروندی مندرج در قانون اساسی برخوردار شوند.
به عقیده نگارنده درمان موقتی- و نه دائمی- مشکل بهاییان ایران ایجاد دو گانه اندیشه بهاییت/ سران بهاییت به عنوان تشکیلات و دکترین های غیر قانونی بر اساس قانون اساسی در برابر بهاییان به عنوان شهروندان حق آب و گل دار ایران است. سخنانی چون سخنان چندی پیش محمد جواد لاریجانی که از سوی برخی از وب سایت های بهایی “توجیه آپارتاید دینی” تعبیر شد می تواند راه رهایی بهاییان باشد. حالی ا که اعطای حقوق شهروندی به بهاییان امروز توسط خیلی از مقامات کشوری از اصولگرا و اصلاح طلب مورد حمایت قرار می گیرد می توان به این امید داشت که روزی در چهارچوب قانون اساسی بهاییان و نه بهاییت رسمیت یابند. لازم به توضیح نیست که این رسمیت جنبه فردی و نه دینی دار د بر اساس همین استدلال می توان گفت که نوشته های کیهان در نقد بهاییان که از سوی بهاییان “ردیه” خوانده می شوند هم نوعی پیشرفت در وضع برخورد با بهاییان است که طی آن مخالفین بهاییت به جای چماق با قلم و انتلکت به بیان مخالف و یا نفرت خود می پردازند. گرچه اینکه بهاییان تریبونی برای پاسخ ندارند تاسف انگیز است اما پیشرفت حاصل شده را نمی توان نفی کرد.
اقدام جمهوری اسلامی در منع ورود بهاییان به دانشگاهها و ممانعت از اشتغال آنان به مشاغل دولتی غیرقانونی است. در عین حال اقدام بهاییان به ادامه فعالیت در تشکیلات مذهبی خود نیز دارای اعتبار قانونی نیست. ممکن است بهاییان این اقدام نوعی مبارزه در غالب “نافرمانی مدنی” به حساب بیاورند ولی به هر حال از اعتبار قانونی برخوردار نیست .بنابراین اقدام دولت در دستگیری سران تشکیلات بهایی قانونی است. نکته مهم این است که این اقدام در شرایطی انجام می شود که در چند ماه اخیر حملاتی به بهاییان در مناطق مختلف کشور انجام شده است. بر خلاف دستگیری های اخیر آن اقدامات غیر قانونی هستند. بنابراین اینکه به جای حمله به بهاییان با سران آنها با سلاح قانون برخورد شود گذاری از بی قانونی به قانون مندی در برخورد با بهاییت است.
این نگارنده به خوبی بر این نکته واقف است که حق داشتن تجمعات و تشکیلات مذهبی از حقوق مندرج و مذکور در عهدنامه حقوق بشر بین المللی است. با این حال نباید این نکته را فراموش کرد که اجرای قانون بد همواره بهتر از بی قانونی است. اگر گروههای مخالف بهاییت به جای اقدامات غیر قانونی چون ایجاد رعب و وحشت در میان آنان با تشکیلات آنان در چهارچوب قانون و عدالت پیش بینی شده در قانون برخورد کنند می شود امید داشت که در ادامه همین مسیر بهاییان از حقوق شهروندی مندرج در قانون اساسی برخوردار شوند.
به عقیده نگارنده درمان موقتی- و نه دائمی- مشکل بهاییان ایران ایجاد دو گانه اندیشه بهاییت/ سران بهاییت به عنوان تشکیلات و دکترین های غیر قانونی بر اساس قانون اساسی در برابر بهاییان به عنوان شهروندان حق آب و گل دار ایران است. سخنانی چون سخنان چندی پیش محمد جواد لاریجانی که از سوی برخی از وب سایت های بهایی “توجیه آپارتاید دینی” تعبیر شد می تواند راه رهایی بهاییان باشد. حالی ا که اعطای حقوق شهروندی به بهاییان امروز توسط خیلی از مقامات کشوری از اصولگرا و اصلاح طلب مورد حمایت قرار می گیرد می توان به این امید داشت که روزی در چهارچوب قانون اساسی بهاییان و نه بهاییت رسمیت یابند. لازم به توضیح نیست که این رسمیت جنبه فردی و نه دینی دار د بر اساس همین استدلال می توان گفت که نوشته های کیهان در نقد بهاییان که از سوی بهاییان “ردیه” خوانده می شوند هم نوعی پیشرفت در وضع برخورد با بهاییان است که طی آن مخالفین بهاییت به جای چماق با قلم و انتلکت به بیان مخالف و یا نفرت خود می پردازند. گرچه اینکه بهاییان تریبونی برای پاسخ ندارند تاسف انگیز است اما پیشرفت حاصل شده را نمی توان نفی کرد.
