پاداش

آن خور که درون بیند، ماهش به جبین باشد

آن کس که ندیده ست آن، دائم به کمین باشد.

هر بامداد نو تا چهره نماید خوش

نقشی ز نقوش یک کلک گهرین باشد.

بیتاب رخ دلبر هر قطره و هر دریا

زینرو ز ازل جاری تا عهد نوین باشد.

کیخسرو و صد بیژن گم گشته ی این راهند

هنگام وصال، ای دل؛ پردخته زکین باشد.

هر یک به طریق خود مهر مه من جوید

گر راهی میدان و گر خانه نشین باشد.

او را نبود درکی از عرصه ی دلداری

تا غرقه ی چندیّ و زیر و زبرین باشد.

از نغمه ی هر مرغی صد درس وفا گیرد

شوریده دل عاشق کو نغمه گزین باشد.

ای نفس که نالیدی با خامه ی من امشب

پاداش نوای تو یک شعر وزین باشد.

شنبه پنجم بهمن ماه 1387

اتاوا