مراسم عاشورا در ابیانه
مراسم عشورا در ابیانه، جزو مهمترین مراسم این منطقه محسوب میشود که از دوران صفوی تا کنون به جا مانده. ابیانه که در اوقات دیگر سال پذیرائ تنها اندکی از ساکنینش است، در روز عشورا دوباره میزبان همگی شهروندان میشود. بسیاری از ابیانه‌ها که اکنون در تهران، شهرستانها یا خارج از کشور اقامت دارند به مناسبت این روز به ابیانه باز میگردنند و دور هم جمع میشوند. زنان لباسهای رنگین و گل دار به تن میکنند و همه در هیاهوی این روز رنگین با هم شریک میشوند.
در ابیانه، حال و هوا و مراسم عاشورا رنگ دیگری به خود می‌گیرد. تختی که مردان بر دوش میکشند و بر سر آن جوانی سوار است نخل نامید میشود. هر سال در روز عاشورا دو نخل یکی از بالا‌ده و دیگری از پایین‌ده به راه میفتند. شخص سوار بر نخل از ساکنین ابیانه و معمولان کسیست که وظیفهٔ غذای عاشورای ده بر گردن اوست. نخل‌سواران به همراه مردم از میان کوچه‌های ده حرکت میکنند و مراقبند که اطراف نخل روان به دیوار خانه‌ای اثبات نکند، چراکه در آنصورت ساکنین خانه باید گوسفندی قربانی کنند. آرایش نخلها بسیار زیباست و معمولان با شال و ترمه و زیور آلات زنانه آنرا تزیین میکنند. در طی مراسم، گروه در حال حرکت بر در هر خانه‌ای که سال گذشته عزیزی را از دست داده توقف و نوحه خوانی میکنند، و به این شکل در این روز خاص که همهٔ اهالیه ده جعمند، از رفتگان نیز یادی میشود. به طور کلی مراسم آشورای ابیانه یک گردهمایی بسیار رنگین و گرم از خانوادهٔ بزرگ ابیانه است.
