ماجرا از این قرار است که وقتی اسراییل به غزه حمله کرد، ایران پرچم دفاع از فلسطینیان ساکن غزه را برداشت و شروع به دویدن کرد. به زعم خودشان هم آقایان از کار و کمکی فروگذار نکردند. ایران حتی آقای شاوز را شیر کرد که اولین کشوری باشد که سفیر اسراییل را به خاطر حمله به غزه اخراج کند. ادبیات تند ایران نسبت به اسراییل و در دفاع از غزه در منطقه منحصر بفرد بود. این باعث شد ملل خاورمیانه نسبت به رهبرانشان که با قضیه یا کجدار و مریز برخورد کردند و یا مواضع ضعیفی گرفته بودند کمی تا اندکی عصبانی بشوند. این عصبانیت به رهبران عرب بسیار گران آمده و باعث شده در روابطشان با ایران که حالا دیگر به نحو برجسته ای دارد موی دماغشان می شود تجدید نظر کنند. حالا دیگر هر بهانه ای کافی است که به مثابهء کبریتی، بشکهء باروت خشم آقایان را منفجر کند. در واقع افاضات آقای ناطق نوری، همانطور که همگی به خوبی می دانیم، چیز جدیدی نبود و ایشان اصولا در حلقه های سیاسی ایران و جهان هرگز عددی نبوده و جدی گرفته نشده است. اما وقتی ایشان گفتند که “این بحرین هم استان چهاردهم ما بود” (نقل به مضمون) یک باره غوغا به پا شد و رییس و وزیر و وکیل همگی دست به عذرخواهی زدند اما این برای کشور مغرب (مراکش) کافی نبود و با ایران قهر کرد که کرد!
بعد از اوقات تلخی های زیاد، شاه عربستان تصمیم گرفت که برادران عرب را دور هم جمع کند و یک آشتی کنان درست و حسابی به صورت یک کنفرانس در قطر راه بیاندازد. اما وضعیت به حالت قمر در عقربی خودش ادامه داد تا اینکه کنفرانس زودتر از موعد تمام شد و همان یک کمی دوستی هم که بود تمام شد و حالا همگی با هم قهرند! باور کنید این قسمت بعدی را از خودم نمی نویسم. (دویچه وله) است که قسمت هایی از آن را اینجا می گذارم تا بخوانید و بخندید و بعد هم زار زار به حال ملل بدبخت خاور میانه گریه کنید که زیر دست چه کسانی دارند زندگی می کنند. محمود احمدی نژاد که الحمدالله معرف حضورتان هست، باقی را نگاه کنید که عجب مشنگ هایی هستند! جان من آن پاراگراف مربوط به رفتار معمر قذافی را بخوانید و ببینید اینها دیگر کی هستند! طرف که یک عینک آفتابی زده، بلند میشود و بدون نوبت در یک سخنرانی هرچه دلش می خواهد به همه می گوید و بعد هم سالن را ترک می کند و میرود موزه! مثل اینکه اینها هر کدوم خودشان یک پا مارادونا هستند (بخوانید ناطق نوری!) و ما خبر نداشتیم!
“نشست سران اتحادیه عرب نیمه‌کاره پایان یافت
نشست فوق‌العاده‌ی سران اتحادیه عرب در قطر پایان یافت. این نشست قرار بود “نشست آشتی” باشد، اما در نخستین روز آن رهبران عرب به جای رد وبدل کردن سخنان آشتی‌جویانه، همدیگر را آماج انتقادهای تند قرار دادند. نشست برای دو روز پیش‌بینی شده بود، اما یک روزه پایان یافت.
انتقاد از “دخالت”های ایران
مفید شهاب در سخنرانی خود در دوحه گفت، مسائل کشورهای عرب باید از سوی قدرت‌های عرب حل و فصل گردد. این وزیر مصری افزود، ما دخالت هیچ قدرت غیر‌عرب در امور اعراب را نمی‌پذیریم و همین‌طور موافق نیستیم که هیچ کشور عربی فرامین و یا پشتیبانی‌های این قدرت را بپذیرد. ناظران می‌گویند این اظهارت وزیر مصری انتقاد از اقدام قطر در دعوت از محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران بود.
به گزارش خبرگزاری آلمان، یک دلیل دیگر عدم شرکت حسنی مبارک در اجلاس قطر، عصبانیت وی از کارشکنی قطر و ایران در مبادله‌ی اسرا میان اسرائیل و حماس بوده است. با میانجیگیری مصر قرار بود شماری از زندانیان فلسطینی و اسرائیلی مبادله شوند، اما در آخرین لحظات با شکست مواجه شد. مصر علت این امر را دخالت قطر و ایران می‌داند. این دو کشور از حماس حمایت می‌کنند.
ملک عبدالله، پادشاه اردن، که ایالات متحده‌ی آمریکا و اتحادیه‌ی اورپا او را “میانه‌رو” می‌دانند، بدون نام بردن از ایران گفت، این کشور در منطقه بحران و ناامنی ایجاد می‌کند. به گزارش خبرگزاری آلمان از دوحه، پادشاه اردن در سخنرانی خود افزود: دخالت مداوم خارجی، علت اصلی ادامه‌ی اختلاف‌ها میان فلسطینی‌هاست.
بشار اشد، رئیس‌جمهور سوریه، که متحد حکومت جمهوری اسلامی در ایران به شمار میرود، حملات خود را متوجه مجامع غربی کرد. عمر البشر، رئیس‌جمهور تحت تعقیب سودان، در سخنرانی خود شورای امنیت را “غیردموکراتیک” و “نامشروع” خواند و خواستار انحلال آن شد.
قذافی آشوب به پا کرد
سخنران بعدی اجلاس دوحه، معمر قذافی، رهبر لیبی بود. او که عینک آفتابی بر چشم داشت، بدون توجه به روند اجلاس به‌طور ناگهانی شروع به سخنرانی کرد. قذافی رو به پادشاه عربستان سعودی کرد و گفت، او باید با من آشتی کند و فراموش کند که در اجلاس سال ۲۰۰۳ ما یکدیگر را “دروغگو” و “نوکر آمریکا” نامیدیم. قذافی سپس سالن اجلاس را ترک کرد و به جای گوش کردن به سخنرانی‌ها، ترجیح داد به بازید موزه‌ی جدید هنر اسلامی در دوحه برود. با وجود این، رهبر لیبی بعداز ظهر در یک سخنرانی در اجلاس اعلام کرد که لیبی سال آینده میزبان اجلاس سران اتحادیه عرب خواهد بود. با این‌حال، امیر قطر در پایان اجلاس اعلام کرد نشست بعدی سران اتحادیه‌ی عرب در بغداد برگزار خواهد شد.
به این تریتب در نشست فوق‌العاده‌ی سران اتحادیه عرب در قطر که برای رفع اختلاف‌ها برگزار شده بود، تنها در دو موضوع اتفاق نظر دیده شد: نخست اینکه کشورهای عرب همگی حکم بازداشت عمر البشیر، رهبر سودان را رد کردند. دوم آنکه اعلام کردند با پیروزی راستگرایان افراطی در انتخابات پارلمانی اسرائیل، امید خود را به مذاکرات موفقیت‌آمیز با دولت اسرائیل از دست داده‌اند.”
حالا موافقید با هم بنشینیم و به حال ملت بدبخت خاورمیانه گریه کنیم؟ البته چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است، بنا براین اول برای ملت بدبخت ایران گریه کنیم که رهبرانش به خیال خودشان سه دهه است دارند روی سیاست خارجی “برادران دوست و مسلمان منطقه” سرمایه گذاری می کنند و دست آخر هم در این کنفرانس پنبه شان زده شد و حالا بدون هیچ دوست و برادری باید یک تنه سیاست خارجیشان را پیش ببرند.
