ای درون وهم من رنگین شده
ناله ات در گوشم آهنگین شده
چون به کیهان جویمت با چشم راز
در گمانم خوشۀ پروین شده
گر چه روی تو ز خاک آمد پدید
در نگاهِ روشنم زرّین شده
سال و ماه و روز و شبها با منی
از فوردین تا به فروردین شده
می کَشی من را به ره تا ناکجا
نو به نو تا قصه ای دیرین شده
گرچه راهی رفته ای تا بیکران
تا هنوزم نیک و نوآیین شده
در هوایی تک زنم بر تیسفون
کار بهرامی کنم چوبین شده
تا کجایی هرگزت آرم به چنگ
تو که پنهان در دل شیرین شده
بهرام چوبین، چوبینه، : سردار ساسانی از نسل اشکانیان که در زمان هرمزد چهارم بر ساسانیان شورید و مدت کوتاهی بر تخت نشست.
بیست و هشتم اردیبهشت 1388
اتاوا
این شعر در زمان دیگر و برای موضوعی متفاوت نوشته شده و در اینجا آورده شده است تا از ناپدید شدنش جلوگیری شود.
هفتم خرداد 1388
عارف قزوینی اراینسان خوش است،
جایگاهش پس چرا زندان خوش است؟
آن که از پردانشی دم می زند؛
جامه ی جهلی مرکب می تند.
چون که تاب پرتو خور ناورد
روی و چشم از هور پنهان می کند
آب کذب ازجویِ کذبی خورده است
رنگ کذب برعالم از آن رو زند
چون ز پی بنیاد مشکوکش بود
از نخست بنیاد مشکوک افکند
قول فحاشان ورا خوشتر رسد
ناسزاگویی بود او را سند
لرزه براندام او افتد ز ترس
تا ببیند گفته های مستند
ای که سوگند بلاهت خورده ای؛
روز و شب هرگز تفاوت می کند؟
