رژيم ايران را تنها با روشن کردن چراغ های ماشين نمی توان برانداخت. و نه با در دست گرفتن شمع. اعتراض های مسالمت آميز شايد در مورد گاندی نتيجه خوبی داشت، ولی رهبر,رژيم, ايران از وجود چند هزار تظاهر کننده در خيابان نگران نيست، هرچند آنها هرشب از ,پشت بام, های خود فرياد ,الله اکبر, سر می دهند. اين توسل دسته جمعی به خدا بعد از تجاوز شوروی به افغانستان در سال 1979 هرشب از پشت بام های قندهار بر می خاست – من خودم آن را در قندهار شنيدم و من خودم هفته قبل آن را بر فراز پشت بام های تهران شنيدم – ولی اين صدا نتوانست تانک های روسی يا نيروهای بسيج و سپاه پاسداران را متوقف کند. سمبول ها کافی نيست. روز گذشته سپاه پاسداران انقلاب، که توسط مردم برگزيده نشده و توده جوانان امروز ايران را نمايندگی نمی کند، به نحوی زننده تهديد کرد که با ,شورشيان, به ,شيوه ای انقلابی, برخورد خواهد کرد. در ايران همه معنای اين را می دانند، حتی آنها که خيلی جوان تر از آن هستند …
