پاداش

ترا در بامداد از شاخۀ اندیشه دزدیدم

که راه تار شب را تا گذار از رنج کاوش یک نفس پیموده بودم

در میان تلّی از اوهام.

ترا یک ارمغان:

پاداش در خورد شکیببایی قلب باغبانان دیده ام، ای یار؛

ای هم رآی؛

که شاید چلچراغی در شب امید من باشی

و ره بنماییم

از گوش تا گوشۀ آفاق.

نهم امردادماه 1388

اتاوا