از سری “از دست ما که خارج از ایرانیم چه بر میآید” – قسمت اول

یکی میگفت پاپ برای مرگ مایکل جکسون تسلیت فرستاد (حالا راست و دروغش با اون طرف) اما جنایت رژیم ایران و محکوم نکرد که هیچی، یه تسلیت خشک و خالی هم برای خانواده مقتولین نفرستاد. راه حلش خیلی ساده است: *ما* باید ازش بخوایم که اینکارو بکنه. *ما* میتونیم بهش (یا به هرکی تو واتیکان) نامه بنویسیم و ازشون بخوایم، یا با کشیش کاتولیک محلمون یا مرکز کاتولیکای دانشگاهمون صحبت کنیم و بشون بگیم که از مراتب بالاتر بخوان. لا اقلشه اینه که میتونه قتل و شکنجه رو محکوم کنه و با خانواده یه قربانیها ابراز از همدردی کنه. در ضمن حرفاش از اوباما و مقامات امریکایی هم موثر تر خواهد بود و هم کم هزینه تر برای ملت داخل ایران (چون مداخله نظامی و بر اندازی نرم و این حرفا بش نمیچسپه).

این هیچ ربطی به صلاحیت اخلاقی پاپ نداره. خودم سابقه ی کیلیسای کاتولیک و تفتیش عقاید و حتی سوابق پاپ فعلی رو میدونم . ولی به هر حال کسی است که الان میلیونها نفر در دنیا برای حرفش اهمیت قاعلن و حرف زدنش در مورد این جنایات فشار بزرگی خواهد آورد.

حالا منظورم فقط هم پاپ نیست. هر کی. تک تک ماها میتونیم با کسایی که خودمون فکر میکنیم میتونن حرفی بزنن یا کاری بکنن که تاثیری داشته باشه صحبت کنیم به هر نحوی.نوشتن یه نامه یا ایمیل ده دقیقه وقت بیشتر نمیگیره. میشه از نامههای قبلی که بقیه نوشتن ایده گرفت و همون هارو با کمی ویرایش فرستاد. نمونشو من پائین گذاشتم لینک شو.

نکته ی آخر هم اینکه نوام چامسکی و امثالهم که خوب بدیهی است که موضعشون چیه. ما اتفاقا باید با امثال پاپ و احزابی که احتمال حمایتشون از مردم ایران کمتره بیشتر صحبت کنیم.

sample letter (petition to the Prime Minister of Canada): http://solidaritywithiran.com/?p=25

The Pope’s address:

His Holiness Pope Benedict XVI

00120 Vatican City