عصیانی ها

1

این توده ی خشم قصد عصیان دارد

آهنگ بلاد ناخدایان دارد

این نهضت نو خاسته در دامن خویش

صد کاوه، دو صد رستم دستان دارد.

2

این ابر سیاه چشم گریان دارد

بردل دوهزار داغ سوزان دارد

زنهار که این توده ی خشم آلوده

تندر به گلو، به سینه توفان دارد.

3

این ابر سیاه قصد توفان دارد

در سینه نهیب رعد پنهان دارد

زنهار، پس پرده ی این آرامش

غولی است که هر دم سر عصیان دارد.

4

‌ای شیون خشمتان جهانگیر شده

هر یک به یک آرش کمانگیر شده،

احسنت! از آن که تیر عصیان شما

بر سینه ی ضحاک، کمانگیر شده.

5

هر بار که خاک میهن آزار شده است،

جولانگه دشمنان بد کار شده است،

برخاسته نسلی به رها سازی خلق

تاریخ، ببین، دوباره تکرار شده است.

6

بی‌ باک تر از موج خروشنده: شما

چون تندر سر بریده توفنده: شما

در قعر سیاهچال امروز وطن

خورشید درخشنده ی آینده: شما.

جهانگیر صداقت فر