هیچکدام از ما تافته بافته جدا از دیگران نیسیتم. ما بایست یاد بگیریم که تمامیت خواهی را کنار بگذاریم. متاسفانه خود برتر بینی یکی از بیماریهاری دوران است. کسانی که بهر ترتیب خود را برتر از دیگران میدانند و اگر دری به تخته ای خورد و مقامی را به آنها ارزانی داشتند فکر میکنند که حتما لایق آن مقام هستند و از دیگران سرترند. رضا پهلوی مانند سایر ایرانیان در غربت زیست میکند و شاید تمامی مشگلاتی را که همه ما داریم او هم دارد. او که دیگر در دربار زندگی نکرده است پس دردهای ما را بخوبی میشناسد. او با ما ودر کنار ما زندگی کرده است. پس او هم مانند همه فرزندان ایران به ایران عشق میورزد.
او هم مثل اکثر ما داغ مرگ خواهر جوانش را در سینه دارد. همه ما به نحوی داغدار هستیم و یکی و یا چند نفر از افراد خانواده خود را از دست داده ایم. ما بایست وحدت داشته باشیم و همه ما برای رفاه و سعادت و پیشرفت علمی و فرهنگی و معنوی ایرانیان کمر خدمت ببندیم. تمامیت خواهی و خود خواهی و خود برتربینی را فراموش کنیم و مانند ملل متمدن در کنار هم با تساهل زندگی نماییم. فرزندان ایران را برعلیه یکدیگر به جنگ و کشتار نفرستیم. ندای ایران سهراب ایران و همه ایرانیانی که بی جهت کشته و یا شهید شده اند بایست درس عبرتی برای دیگران باشد. نازنین های ایران با صدای گرم و موسیقی محکم بایست برای مردم کار کنند. همانطوریکه کوروش برای مردم کار کرد و بعد از هزاران سال هنوز هم تمامی ملت های بیدار جهان در برابر عظمت فکری او و مهربانی او سر فرود میآورند. او که آزادی و وحدت و احترام به دیگران و تساهل را پایه گذاری کرد. اگر همه ما برای آبادانی وپیشرفت علمی و فرهنگی و آزادی ایرانیان میخواهیم کار کنیم پس ما نبایست با هم اختلافی داشته باشیم. ما که میخواهیم عدالت و حقوق بشر را در ایران استوار کنیم که نبایست با هم جنگ داشته باشیم.
همه ما چه میخواهیم ایرانی آزاد آباد سربلند که مردمش در رفاه و عدالت بتوانند زندگی کنند و از آزادی دین و جنس برخوردار باشند. زنان ودختران ما بایست همدوش برادران و پدران و پسران خود بایست در اجتماع فعال باشند و به مدارج علمی و ورزشی برسند. یک دادگستری قوی و یک نظام دادگر بایست داشته باشیم که حق همه ملیت ها و اقوام ایرانی محفوظ باشد. همه مردم بایست آزادانه کار کنند و تحصیل نمایند وخدمت کنند. و هیچ کس نبایست بی جهت بر دیگری برتری پیدا کند. بیایید دیکتاتوری سازی را در وجود خودمان از بین ببریم و بت سازی و بت پرستی را کنار بگذاریم این ماییم که با دست بوسی و پابوسی و کرنش های بیکران و چاپلوسی ها و تملق گویی ها یک شخص معمولی را به خدایی میرسانیم. منصفانه آیا این کارها خوب است؟
تحمیل اطاعت مطلق و تحمیل کرنش های بی نهایت کار انسانهای والا نیست. ایکاش
آیا در زمان شاه یک تریلی با هیجده و نیم میلیارد دلار از ایران از راه ترکیه خارج شد؟ آیا در زمان شاه ما این همه آواره داشتیم ؟ آیا متعادان ما اکنون از زمان شاه بیشتر نیستند؟ آیا فاحشه های ما از زمان شاه کمتر شده اند؟ آیا صنایع ما از زمان شاه بیشتر ترقی کرده و بیشتر توسعه یافته اند؟ آری که از ماست که برماست. آیا کشته شده گاه و شهیدان ما اکنون با دوره شاه قابل مقایسه هستند؟ آیا دزدی هیزی و رشوه خواری و پارتی بازی از زمان شاه کمتر شده است؟ آیا خیانت به کشور و مردم از زمان شاه کمتر شده است؟ آیا آزادیها برای اکثر مردم از زمان شاه بیشتر شده است؟ آیا ما منصف تر از زمان شاه هستیم؟ آیا این خود ما نبودیم که از مردان مفلوک دیکتاتور هایی خوانخوار ساختیم؟ آیا حتی ایمان مردم به دین از زمان شاه بیشتر شده است؟ بیایید با هم ایران بهتری بسازیم که در آن از جنگ و وحشت و دورویی و خیانت و جنایت و دزدی و دغلی و ظاهر سازی نشانی دیگر باقی نمانده باشد. آزادی وعدالت برای همه مردم ایران زمین.
که بت پرستی تبدیل به انسان دوستی میشد و احترام به همه انسانها.
