شنیدی، دل، که ایران سبز گشته؟
همه خُلقای مبسوط قبض گشته؟
قلم گویا، چکامه نغز گشته؟
همه نوشته ها پرمغز گشته؟
دوباه بانگ “الله اکبر” آمد؟
ز باغ سبز ما باز نوبر آمد؟
از ثروتمند و چون من عاص و پاسی
همه گردیده اند سبز سیاسی؟
عجب رویی داره، آقا، سیاست
هیاهویی داره، آقا، سیاست
خلق و خویی داره، آقا، سیاست
چه بازویی داره، آقا، سیاست
شنیدی سنت اسلام دگر شد؟
ز فیض مدرنیسم پر بار و بر شد؟
می شه بی هیچ وضویی در نماز ماند
با کیف و کفش هم می شه نماز خواند
می شه یک بار دیگر لطف فرمود
برای زنده گان هم ختم بگشود
به محراب می توانی رفت با عود
به جای والسلام هم گفت بدرود
شنیدی قبله هم رو به فرنگه؟
همه بتهای عالم سبز رنگه؟
از ابر آسمان هم سبز بارید
جهانی نور سبز بارید خورشید
سر و رو و سرانگشتان همه سبز
ز دانشگاه تا زندان همه سبز
تو گویی سال پنج و هفت آمد
و شاید سال پنج و هشت آمد
شهید دزدی دوباره مد روز شد
درست گویی دچار سوخت و سوز شد
شهیدان زنده گردیدند و حاضر
به دفن و کفن خود گشتند ناظر
شنیدی سوت و هو و جار و جنجال
با شال سبز و مچ بند می دهد حال؟
شنیدی با هیاهو سبز امید
هم رفاه میاره، هم صبح اسپید؟
تمام بندیا آزاد می شن
تمام کومه ها آباد می شن
خواب آلودا همه بیدار می شن
تمام بنگیا هشیار می شن
عرق خورها همه قهار می شن
غیوران وطن بیعار می شن
فقیران جمله برخوردار می شن
اجانب گِشتی بی آزار می شن
سربازامون همه سردار می شن
درختامون همه پربار می شن
حسابا و کتابا راست می شن
کویر و کوهها می شن چو گلشن
همه اونها که تندند و دلیرن
رئیس مجلس و نخست وزیرن
همه پاک و نجیب و خوب می شن
ز قانون مداری چون چوب می شن
همه قانون گراهای تو دنیا
سخن آموز شیخ مصلح ما
می گردند و جهان نوروز می شه
آقا دمکراسی پیروز می شه
فرنگی با تمام توپ و تانکش
با آن توپ و تشرها، پول بانکش
به خدمت می رسد با ساز و آواز
دل ما می برد با دنبک و ناز
شما هم ای، عزیزان، شاد باشید
به دور از پنجۀ بیداد باشید
امیدوارم همیشه سبز باشید
مثل شازده اشک تمساح نپاشید
گِشتی : همگی؛ واژۀ کردی
چهاردهم آبان 1388
اتاوا
