چراغ آسمان امشب اگر از دیده پنهان است؛
نهیب باد آذرمه اگر سرد و غزلخوان است؛
همآوای شب چلّه امید زایش خورشید
از البرزم دگرباره به چشم خُرد و پیران است.
صبا چون سر زند، مشرق ز مهرِ مهر ما؛ ای دل،
.کنام اهرمن-خویان بدان ویرانِ ویران است
درین سودای بی پروا نه تنها ما شدیم رسوا؛
که بدنام چنین مهری سپاهان تا خراسان است.
خوشا حال سبکباران که راندی بیخبر از دل
نکاویدی درون ما که چونان آذرستان است.
هوای باده ار داری، بیا دیوانه-وش با ما
که دریابی چو من مجنون ز کیهان تا به انسان است.
اگر جام شرنگی شد نصیبت از جهان، چهری،
درون سینه ات اما، خدایی حال-گردان است.
بیست و نهم آذرماه 1388
اتاوا
