با اینکه خسرو فرشیدورد بیشتر با عنوان ادیب و محقق در حلقه های ادبی و
دانشگاهی شهرت دارد اما میان توده های مردم، پرآوازه ترین اثر او غزلی است
با مطلع: این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست …
بسیاری
از فارسی زبانان و بخصوص فارسی زبانان دور از دیار و ساکن غربت، این غزل
را زبان حال خود می بینند و با آن انس زیاد دارند، اما اغلب آنان نمی
دانند که سراینده اش کیست.
