زمین لرزه نابود کننده هاییتی با صدها هزار قربانی و بی خانمان شدن میلیونها انسان بی گناه یکی از دلخراشترین فجایع اخیر است. در چند روز اخیر افراد زیادی در شبکه جهانی اینترنت به برسی این مقوله میپردازند که آیا این زمین لرزه میتواند از طریق علمی و تکنولوژی به صورت کنترل شده به وقوع پیوسته باشد؟ انرژی مایکرو ویو و یا انفجار‌های اتمی میتوانند چنین قدرت تخریب کننده ای را داشته باشند. قضاوت در این مورد را به عهده خوانندگان این مقاله میگذاریم. آیا شواهدی از جمله حضور بیش از حد نیروهای نظامی در این منطقه از جهان, که دچار این فاجعه شده است غیر عادی نیست؟ ناو‌های جنگی آمریکا و فرانسه و دیگر کشورها شتابزده به این منطقه آمدند تا به قربانیان حادثه کمک کنند!!! حال آنکه قربانیان این حادثه دلخراش بیش از هر چیز به کمکهای امدادگران و کمکهای عمرانی نیازمندند و نه به حضور نظامیان.
بر هیچکس پنهان نیست که در گذشته نه چندان دور آمریکایی‌ها با به کارگیری سیاستهای پیدا و پنهان خویش بارها سعی در این داشتند که کنترل قدرت در این جزیره را به نحوی در دست بگیرند. مناسبات سیاسی امروز جهان شرایط خاصی را ایجاد کرده است تا جایی که امروز کشور سنگال نیز اظهار آمدگی می‌کند که تمام مردم هاییتی را در خود جای دهد. و شاید اینچنین حضور نیروهای آمریکا ئی و متحدانش را در این منطقه استراتژیک طولانی تر و یا اصلا همیشگی کند.
نزدیکی این جزیره به کشور های ونزوئلا و همچنین کوبا که آمریکا اغلب از آنها به عنوان دشمنان خویش یاد می‌کند، احتمال این تئوری را زیاد می‌کند که این زمین لرزه به صورت مصنوعی و کنترل شده به وقوع پیوسته باشد.
آمریکایی ها با داشتن هزاران میلیارد کسر بودجه و بدهی‌های بانکی در کشور خود حتی توانائی کمک به مردم خود را ندارند. تقریبا نیمی از مردم آمریکا از امکانات پزشکی و خدمات اجتماعی دیگر بی بهره هستند یا اصلا از آن بهره ناچیزی میبرند. هنوز کارمندان و کارگرانی که بیکار میشوند از تمام امکانات رفاهی و اجتماعی برخوردار نیستند. اگر امروز کارفرما دست به اخراج یک کارمند یا کارگر بزند هیچ کس از او حمایتی نخواهد کرد.میلیونها شهروند آمریکایی که توانائی پرداخت اقساط خانه مسکونی خود را نداشتند و آن را پرداخت نکردند, خانه‌های مسکونی خود را از دست دادند. من شاهد بیرون انداخته شدن این شهروندان از خانه‌هایشان توسط پلیس بودم، ولی دولت آمریکا هیچ کمکی به آنها نکرد.
من خود شاهد آن بودم که در آمریکا زن بارداری را که تنها برای سه هفته به مرخصی رفته بود تا فرزند خود را به دنیا بیاورد از کاراخراج کردند و پس از آن هم هیچ ارگان دولتی وجود نداشت که از این مادر حمایت کند. چیزی که در اروپا غیر ممکن است. مردم آمریکا زندگی بسیار سختی دارند و بسیار سخت کوش هستند، اما دولت آمریکا توانائی تامین شهروندان خود را نیز ندارد. در حال حاضرنظامیان مناطق بسیاری از این جزیره را به اشغال خود در آورده و حتی از عبور و مرور مردم جلوگیری میکنند. حال باید دید که آیا چاههای نفتی کشور ونزوئلا و تهدیدات این کشور در آمریکای جنوبی دلیل اصلی حضور گسترده نیروهای آمریکایی در این منطقه است و یا اینکه خطرات احتمالی از جانب دشمن قدیمی آمریکا یعنی کشور کوبا دلیل این حضور گسترده است؟ واضح و روشن است که آمریکایی ها حتی یک سنت هم بدون برسی در جایی خرج نکرده و نخواهند کرد. خصوصاً در شرایط فعلی و با این همه مشکلات اجتماعی در کشور آمریکا. کشوری که در آن به شخصه بیشترین مشکلات و معضلات اجتماعی را مشاهده کرده‌ام و با قدری دقت و مقایسه و اگر چشمانمان را باز کنیم آنها را خواهیم دید. آنچه که توسط وسایل ارتباط جمعی این کشور تلاش به گسترش آن میشود همیشه گویأی حقایق نیست.
دو رئیس جمهور سابق آمریکا به میدان می‌آیند تا به این کمک‌ها سرعت بخشند. زن و شوهر‌های بدون فرزند که سالیان زیادی در نوبت بودند حال در انتظارند تا کودکان بی سرپرست تاهیتی را به فرزندی بپذیرند. کمپانیهای آمریکایی به دنبال بازارهای جدید در انتظار عرض اندام در مسائل اقتصادی در هاییتی آینده هستند. بازار توریست‌های این منطقه از جهان بازار گرمی بود و در آینده با حضور مستقیم هالیوود و دیسنی لند گرمتر نیز خواهد شد. کشور بی صاحبی که نیاز به بازسازی دارد و در حل حاضر همانند کشوری در حال جنگ و اشغالی به نظر میاید. به راستی چه بر سر مردم هاییتی و این کشور خواهد آمد؟ آیا آمریکا سرپرستی این کشور بی سرپرست را به عهده خواهد گرفت؟
آرمین سلامی ۲۰/۰۱/۲۰۱۰
