اشتباه

اشتباهی فرمود

آن که پنداشت میان من و بازارچه ها مشترکاتی بوده ست.

خوی روی و هنر چوپانی

 
بی گمان نان حلالم دادند.

پس از آن گرگ به ما تاخت ز هر سویی هان؛

و زمین دشمن شد.

موسم قحطی باران آمد.

نان ما در پس پستوی دکان ها گم شد.

و ترازو بنشست

در میان من و نان.

گرگ و قحطی این خواست.

خوی رو: عرق جبین

بیست و پنجم بهمن 1388

اتاوا