گل پاک ياد تو

که گل ياد تو نزديک بهار

مي شکفت در دل و چشما نم

روزي آمد و گذر کرد غريبي

از پس پنجره ام

گل يادت را که زيبا و هنوز  غرق مستي بود

چيد و پر پر کرد

دست گلچين  آفت داشت

گل ياد تو بيمار شد  و مرد

ريشه خاطره ات هم سوخت

و….کنون باز نزديک بهار است

پنجره ..تيره  پر از غبار يادت 

دل من خسته ز تکرار بهار

مرغکي آمد و خواند

پنجره هاتو بشور

که …گل ياد شفا  مي شکفد

ياد را سبز کن و در دل 7 سين بذار