هنر نزد ایرانیان است و بس
چرا عادت داریم به نق زدن، آه کشیدن و ای کاش ای کاش گفتن..؟
چرا با غم شادیم و شادی را پنهان میکنیم..؟
چرا بیشتر لطیفه ها را با این جمله شروع میکنیم…یه ترکه…یا یه رشتیه..؟
چرا بظاهر به امریکایی فحش میدهیم و در خفا دنبال ویزای رفتن به اونور دنیا هستیم؟
چرا قربون صدقه یکی میریم در حالیکه میخوایم سر به تنش نباشه..؟
چرا تا زمانیکه ازدواج نکرده ایم وبال گردن پدر مادریم؟
چرا همه ایرانیان پزشک هستیم و بمحض اینکه یکی از دردی شکایت کرد،فلان دارو را برای علاج دردش توصیه میکنیم؟
چرا با کسی از جنس مخالف که نمیشناسیم… در نوشتن پر رو هستیم ولی اگه ببینیمش زبونمون بند میاد؟
چرا وقتی آواز میخوانیم..ملودی شاد و تصنیف غمگین است؟
باور ندارید؟
با هم بخونیم
عزیز جون بخدا دنیا وفا نداره
عزیز جون بخدا دل شده پاره پاره
این دنیای بی وفا و این دل پاره پاره…بشکن زدن نداره!
