بسیار مشاهده شده است کسانی از ایرانیان مدعی عدم وجود واژهگان عربی در شاهنامه شده اند. برخی شمارۀ واژگان عربی موجود در شاهنامه را بسیار اندک شمرده اند. البته، گرایشات سیاسی خاصی به این باور غیر واقعی دامن زده اند که در نهایت برای درک واقعی عمومی جامعه ایرنی از یک میراث فرهنگی مانند شاهامه زیانبار است. از اینرو بر آن شدم تعداد 43 صفحه از دفتر پنجم شاهنامه را؛ از پادشاهی بهمن اسفندیار تا پادشاهی اسکندر، در جستجوی واژهگان تازی دوباره خوانی کرده، نتیجه را با لغتنامه آنلاین دهخدا مقایسه کرده، برای آگاهی همگان در این گفتار بیاورم به این امید که نگرشی عینی تر و واقعی تر به این پرسمان انگیخته باشم. نسخه مورد استفادۀ این جانب جلد دوم قطع جیبی؛ 11×17س.م، شاهنامه نشر مهراد چاپ تهران سال 1386 خورشیدی است که بر اساس نسخه چاپ مسکو چاپ و منتشر شده است. حجم این نسخۀ شاهنامه 1968 صفحه است.
و اما واژهگان
1. کافور
2. کیمیا: واژه ای معرب شده است
3. صف
4. تابوت
5. رسم
6. ولیعهد: واژه مرکب
7. ایمن
8. صندوق
9. عقیق
10. عنبر
11. حریر
12. عنان
13. دکان
14. عَرَض
15. سلیح
16. منزل
17. رعد
18. برق
19. خیمه
20. رواق
21. عود
22. زهره: برابر نام فارسی ناهید
23. طلایه
24. فلک
25. میمنه
26. قلب
27. جاثلیق: واژۀ معرب
28.: صلیب
29. زلزله
30. قیصر: واژۀ معرب
31. کرسی
32. طوق
33. نثار
34. نفس
35. مسعود
36. هدیه
37. رمح
38. حصار
39. نعم
40. مثقال
41. مهد
42. راهب
43. سقف: اسقف
44. نکهت
45. عروس
46. مال
47. حکیم
48. قضیب
49. محب
50. عدد
51. نبات
52. ترجمان
53. هوا
54. عاج
55. مجلس
56. نبید
57. ساقی
58. دهلیز
59. فال
60. فدا
61. قیر: واژۀ معرب
62. فخر
63. فلک
64. قطره
65. خبر
66. جفا
67. کاف و نون: کُن
68. غریب
69. عیب
70. صافی
71. صوفی
72. درم
برخی از این واژهگان مانند واژۀ صندوق در داستان داراب بالاتر از ده بار در همین چهل و سه صفحه تکرار شده اند. برخی به مراتب اندکتر تکرار شده اند. بیشترین این واژهگان بالاتر از دو بار آمده اند. علاقمندان می توانند با مراجعه به شاهنامه صحت و سقم این
نوشته را ارزیابی کنند.
بیست و سوم اردیبهشت ماه 1388
اتاوا
