در مقاله ای بتاریخ ۲۹ آوریل ۲۰۱۰ که در روزنامه تایم – سی ان ان به چاپ رسیده بود هنر پیشه ایرانی شهره آغداشلو به اظهارات دکتر مارتین لوترکینگ اشاره می‌کند که گفته بود “ما بر این اذعان داریم که جهان هستی در کشاکش عدالت خواهی مسیر طولانی در پیش روی دارد ولی در انتها به عدالت ختم میگردد.” آغداشلو ادامه میدهد “همچون لوترکینگ، موسوی ۶۸ ساله و افرادی که در نهضت سبز او هستند میدانند که وعده‌های انجام نشده انقلاب اکنون بایستی بر آورده گردند.” آغداشلو در ادامه مداحی خود از موسوی سعی بر آن دارد که بگفته خودش پرتو امیدی را که وی در مبارزات انتخابی ریاست جمهوری با وعده “ایجاد تغییر” در کلیه نسلهای ایرانی بوجود آورده بود اللگویی در طراز با پیمان امید لوترکینگ جلوه دهد.
چه قیاس کاذبی ! چگونه اجازه ارزیابی چنین سنجش ناموزون از این دو را به خود میدهی ؟ یکی که برای حفظ مردمش میجنگد و دیگری برای حفظ ایدئولوژی خود! یکی که با مردمش پیوند ناگسستنی دارد و هر جا میرود مردم بدنبالش هستند و دیگری که به مردمش خیانت می‌کند و آنها را در خیابانها تنها رها می‌کند تا توسط کفتارهای خونخوار رژیم اسلامی تکه و پاره شوند. موسوی خود چندی پیش پس از انتخابات اقرار نمود که مردم دیگر بدنبال او نیستند و در حقیقت اوست که از آنها پیروی می‌کند.
تو وقتی از تغییر برای آزادی و دموکراسی به رهبری موسوی را بمیان می‌‌آوری در حقیقت خود را فریب میدهی. آیا بیاد نمی‌آوری که موسوی در بیانیّه شماره ۱۷ خود در حالیکه وفاداریش را به نظام اسلامی و ولایت فقیه صریحاً اعلام مینمود به این امر قویأ تاکید داشت که هر گونه اصلاح احتمالی فقط در چهار چوب نظام اسلامی قابل قبول است؟ بنابراین تو چگونه میتوانی انتظار استشمام آزادی و دموکراسی در فضای مسموم رژیم اسلامی را داشته باشی؟ آیا نمیدانی که دموکراسی و رژیم اسلامی چون آب و روغن هستند و نمیتوانند مخلوط گردند؟
خونریزی و قتل و عام نسل جوان در ایران سراسر کشور را پوشانده است، آنها برای این جانشان را از دست نمیدهند که یک نظام اسلامی اصلاح شده توسط ماله کشان را بدست آورند، آنها خواستار پس گرفتن دموکراسی و حقوق بشر از دست رفته‌شان هستند که نیا آنها کوروش بزرگ ۲۵۰۰ سال پیش به دنیا عرضه کرده است.
۳۰۰۰ نفر از نسل جوان ایرانی که به ناحق خونشان ریخته شده از گور برخاسته اند و از آغداشلو سؤال میکنند “آیا قتل و عام ما توسط دژخیمان رژیم اسلامی به رهبری وزارت موسوی را فراموش کرده ای؟”
تو از راستی و عدالت برای همه به رهبری موسوی سخن میگوئی، حتی اگر فرض بر این داریم که در فردای سقوط رژیم اسلامی مردم ایران به موسوی فرصت رهبری یک رژیم جمهوری سکولار را بدهند، چگونه میتوان از یک قاتل دین سالار مادرزاد توقع عدالت گستری و تغییر برای دموکراسی را داشت؟ فقط انسانهای سنگدل و بیرحم چون تو میتوانند چنین انتظاری را داشته باشند.
حقیقت امر آنستکه پس از سقوط رژیم اسلامی، موسوی و امثال او بایستی بدست عدالت سپرده شوند، فقط در آنصورت است که راستی پایدار، عدالت برقرار، و آزادی دوباره قابل استشمام میگردد.
منصور راستانی – پی.اچ.دی
