میان باغ خاطره ام، سبزه زاری
لطیف
با یک بغل هستی
و مشتی بنفشه
رنگ وفا
هدیه آسمانی، حس نرم نوازش،
یادگاری
دیده بسته، دل به تو رام
فانی از خود
بیخودم
قطره ام
در ذات هستی
از ساحلی دور
به دریا میزنم
غوطه ور در بیکران
وحدت هستی مرامم
جرعه
جرعه
عشق فریاد می کنم، هست. هست!
تر کنم این تشنه لب
مست مست!
ناگهان مستی پریده
اسیر قید ها
رویا ی “یکی” بودن همه پاره
یک تن نبرد
شک ندارم که دنیای عبوس
عقل آورده،
ناکام و گریانم کند
یا که بازیچه ای رنگین دهد خوابم کند
مژده
اما
کوله بارم یک بغل عشق
مشتی بنفشه
رنگ وفا
شفاف دل
بنفش یاد – قرمز بی پروا
شادی ام یک دم صفا
آتش بی بها!
عشق فریاد میکنم هست. هنوز هست!
هنگامه
۷ تیر ۱۳۸۹
