یک سال پس از آغاز محاکمه دسته جمعی معترضان دولت ایران، یک کارکرد آن هنوز برجسته است: نمایش.
تا به امروز، دستگاه قضایی و حامیان حکومت، آن جلسات علنی و “فله ای” را نمایش قدرت حکومت جمهوری اسلامی و نمایش واهی بودن ادعای تقلب می دانند.
تا به امروز، مخالفان، آن دادگاهها را نمایش عجز و سراسیمگی حکومتی می دانند که انتظار آن اعتراض فراگیر را پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ٢٢ خرداد ١٣٨٨ نداشت.
تا به امروز، فعالان حقوق بشر، آن محاکمات را بارزترین نمایش سه دهه بی اعتنایی حکومت ایران به دادرسی عادلانه و منصفانه، حتی بر اساس آموزه های فقه اسلامی، می دانند.
همین اختلاف نظر را می توان در ارزیابی اهداف و موفقیت حکومت از برگزاری آن دادگاه های بی سابقه در تاریخ جمهوری اسلامی نیز دید.
