فکر نکنید به این راحتی به اینجاها رسیده ایم. کسانی که به ظاهر دوست ما هستند اما در پشت دیوار خانه مان (اشاره به مجلس) می نشینند و طرح می دهند که مثلاً به بهانه تجمیع انتخابات طول دوره ریاست جمهوری بنده را کم بکنند تا شاید زودتر از دست من خلاص شوند، اما دیدید که به نتیجه نرسیدند و نمی دانستند که ما حالا حالا ها در خدمت آنان خواهیم بود.
اولین اشتباه در سیاست آخرین اشتباه هم خواهد بود. به نظر شما چرا هرچقدر به ما فشار آوردند که یکی از نزدیکترین همراهان حاضر در این جمع «اشاره به مشایی» را از قطار دولت پیاده کنیم، زیر بار نرفتیم؟ چون اگر زیر بار برویم داستان ادامه پیدا می کند و رویای کسانی که می خواستند زمستان ٨٧ دولت را از اکثریت بیندازند تحقق پیدا می کند.
