وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نظام پر برکت یکی از آن وزارتخانه هایی است که هرچه بگویید از آن بر می آید الا تسهیل و گسترش علم و دانش و تحقیقات و فناوری.
برای این مدعا خروار خروار شواهد و ادله وجود دارد که فقط آنکه از آنها خبر ندارد شخص خواجه حافظ شیراز است و بس. کارنامه این وزارتخانه آنچنان سیاه است که مستحق تغییر نام به وزارت مبارزه با علوم است.
آخرین شاهکار این دم و دستگاه عریض و طویل تحت مدیریت کامران دانشجو (به این میگویند اسم بی مسمی) انتقال دانشجویان دختر به “نزدیکترین دانشگاه محل سکونتشان ” است.
به عبارت دیگر دختری که از یاسوج آمده و با هزار مصیبت و خرج وارد دانشگاهی در تهران شده و دارد درسی میخواند تا پس از اتمام به خیل بیکاران بپیوندد، طبق این برنامه باید برگردد یاسوج و آنجا دانشگاه برود.
حالا کیفیت دانشگاه و ظرفیت و رشته تحصیلی و تناسبش با استعداد و خواست دختر دانشگاهی که مطرح نیست، لُب کلام پیدا کردن صندلی خالی در مکانی به نام دانشگاه سر کوچه است تا دختر خانوم ور دل بابا ننه باشد و خدای ناکرده چشم و گوشش وا نشود و مانند میلونها دختر چشم و گوش واشدۀ تحصیلکرده دیگر موی دماغ نظام پر برکت شود.
هر جای این نظام پر برکت را که نگاه میکنی فاجعه در فاجعه مرکب است و انگاری برای عقب نگاهداشتن ایران و ایرانی مأموریت الهی دارد.
