آتش مهر که بر باد دهد بنیادم؛
بود آیا که ازین غصه کند آزادم؟
استخوان سودم و کس حل معما ننمود
که دل آزرده چرا در کشش اضدادم؟
من که از گرمی دَمهای ملائک خوردم؛
ز چه رو در قفس خاک فرود افتادم؟
جان شیرین مرا کشتۀ عشقی دیدند
همه گفتند که در جایگه فرهادم.
دل من آینه گردان نگار از آن شد
که به پیمان وفا مادر گیتی زادم
ماه مهر است دلا؛ گرچه که زادم در آن؛
مهر می گفت که در سینه بود خردادم
چهری ار درک معمای دل ما ننمود
گو تو خوش باش که خود خیره بود میلادم
راه دوریست که تا مقصد مقصود بماند
تا به درگاه خدا زین برود فریادم
پنجم مهرماه 1389 اتاوا
