رحم
زندگی بار دگر نتوان کرد
در اعماقِ پوچی باقی مانده است
یادآوری از آنچه بود
دردی در پوچیِ درون
فقط از اندوه میماند نشان
دردی چه بس عمیق
برشش مانند تیغ
بگذر از من این عذاب
دور گرد از من، با شتاب
بگذارم عاری از زندگی
یاد آورم رویاهای خُرد
کم و بیش میشنوم خنده او
کم و بیش میبینم لبخند او
وای! ایزابلا چقدر زیباست!
میکشم در درون عطر نوزاد او
میکنم لمس دستِ کوچک او
به وقع زندگی میشوم بیدار
در عمق رحم
رنج است آنچه میماند بجا
زیر نگاشت: اصل شعر به زبان انگلیسی توسط لاتینا
