این روزها حضرات اسلامیست ایرانی کُش ایران ویران کُن و کار چاق کننان اکثراً چپول جهان وطنی آنها، زیاد سنگ ایران و ایرانی را به سینه میزنند و یکباره اَبر ملی گرای دو آتشه شده اند.
پیش از برقراری آتش بس دائمی در جنگ تحمیلی عراق به ایران، یک سری نامه بین علی اکبر هاشمی رفسنجانی بهرمانی و صدام حسین التکریتی مبادله شد. رفسنجانی که آنزمان رئیس جمهور نظام پر برکت بوده در یکی از نامه ها در پاسخ به تمسک صدام به “عروبت” مینویسد:
“چگونه می توان توجیه کرد که در نامه ای که با اسم خداوند تبارک و تعالی شروع و با شعار الهام بخش “الله اکبر” ختم می شود بر خلاف تعلیمات صریح و قویم اسلام و قرآن، اصل نژادی و قومی بر اصل اسلامی و عقیدتی مقدم شمرده شود.
برای هر مسلمانی کافیست که در موضع گیریهای خود علائق نژادی، جغرافیائی و زبانی را تحت الشعاع اصول اسلامی قرار دهد.”
صفحۀ 122،”اسناد افتخار “
(نامه های مبادله شده بین رؤسای جمهوری ایران و عراق)
ناشر: مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی
نوبت چاپ: اول- مهر ماه سال 1369
